Δημοσιευμένη στη Τραπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ
Αναιρείται η απόφαση για καταδίκη σε πλαστογραφία
λόγω έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
ΑΡΙΘΜΟΣ 144/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ E` ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Kωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ελευθέριο Νικολόπουλο – Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Δεκεμβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου …., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Τσαγκαλίδη, περί αναιρέσεως της 3716/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Με πολιτικώς ενάγουσα την …, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Σαράντη Τόλια.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και της αναιρεσείουσας κατηγορούμενης ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 17 Απριλίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 935/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ελλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της αποφάσεως, η οποία ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ.Δ` του Κ.Ποιν.Δ, υπάρχει, όταν δεν εκτίθεται σ` αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία σχετικά με την αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο αξιόποινη πράξη, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο τα περιστατικά αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έκρινε ότι υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή του κατηγορουμένου.
Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικά κατά το είδος τους χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα από αυτά.
Ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους, ούτε απαιτείται να προσδιορίζεται ποιο βαρύνει περισσότερο για το σχηματισμό της δικαστικής κρίσης.
Απαιτείται μόνο να προκύπτει ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης όλα τα αποδεικτικά στοιχεία – και όχι μόνο μερικά απ` αυτά κατ` επιλογή – όπως αυτό επιβάλλεται από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 177 παρ. 1 και 178 ΚΠΔ.(Ολ.ΑΠ 1/2005).
Στην προκείμενη περίπτωση, ο αναιρεσείων, με τον μόνο λόγο αναιρέσεως, πλήττει την προσβαλλόμενη υπ` αριθμ. 3716/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης με την οποία καταδικάστηκε για ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία και χρήση πλαστού εγγράφου κατ` εξακολούθηση και επιβλήθηκε σ` αυτόν ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών, για τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ`του Κ.Ποιν.Δ λόγο αναιρέσεως της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση, με μνεία κατ` είδος όλων των αποδεικτικών μέσων, τα οποία έλαβε υπόψη της, δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση της τα ακόλουθα περιστατικά. “…Ο κατηγορούµενος διατηρεί βιοτεχνική επιχείρηση στο …, κατά το µήνα Ιανουάριο του 2000 προσέλαβε και απασχολούσε µε σύµβαση εξαρτηµένης εργασίας την εγκαλούσα ….
Η σύµβαση σε αυτή ήταν πλήρους απασχόλησης και διήρκησε µέχρι τον Αύγουστο του 2002.
Oταν η εγκαλούσα αξίωσε την ασφαλιστική της κάλυψη (ένσηµα Ι.ΚΑ) για την ανωτέρω περίοδο, απευθύνθηκε στο λογιστή της επιχείρησης του κατηγορουµένου και εκεί πληροφορήθηκε εν τέλει ότι η σύµβασή της εφέρετο ότι ήτο µερικής απασχόλησης και συγκεκριµένα ότι αυτή εργαζόταν από 23.1.2002 και µόνο τις ηµέρες Δευτέρα και Παρασκευή, ενώ το αληθές είναι ότι αυτή είχε πλήρη απασχόληση από της προσλήψεώς της (Ιανουάριος 2000) κατά τα προαναφερθέντα.
Μάλιστα δε της επεδείχθη και σχετικό έντυπο συµβάσεώς της που είχε αποσταλεί στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 6.2.2002, το οποίο έφερε πλαστογραφηµένη την υπογραφή της.
Και ναι µεν δεν απεδείχθη ποιος τελικώς πλαστογράφησε το παραπάνω έγγραφο, ωστόσο όµως είναι προφανές αλλά και απεδείχθη ότι ο αυτουργός της παραπάνω πράξης ενήργησε κατά προτροπή και παραίνεση του κατηγορουµένου, προς το σκοπό περιποιήσεως στον τελευταίο ωφεληµάτων από µη πλήρη επικόλληση ενσήµων για τις πράγµατι πραγµατοποιηθείσες ηµέρες εργασίας της εγκαλούσας στην παραπάνω επιχείρηση, και τη µείωση της δαπάνης των για ασφαλιστικές εισφορές ποσών που τον βάρυναν και την εν γένει φαλκίδευση των εργασιακών δικαιωµάτων της.
Περαιτέρω απεδείχθη ότι ο κατηγορούµενος έκανε χρήση του παραπάνω πλαστού εγγράφου προσκοµίζοντάς το στην αρµόδια Επιθεώρηση Εργασίας στις 6.2.2002 και στον ΟΑΕΔ στις 31.1.2002 προς αναγγελία της προσλήψεώς της, ως λαβούσα χώρα (ψευδώς) στις 23.1.2002.
Κατά συνέπεια πρέπει να κηρυχθεί ένοχος µιας πράξεως, ήτοι της ηθικής αυτουργίας στην τέλεση της παραπάνω πλαστογραφίας µε χρήση του πλαστού εγγράφου (Π.Κ. 46§ια, 216§1)…”.
Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης δεν διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του Κ.Ποιν.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού στο σκεπτικό της αποφάσεως συμπληρούμενο από το διατακτικό έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες και αντιφάσεις.
Ειδικότερα, τόσο στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό, ενώ δέχεται το δικαστήριο ότι η ηθική αυτουργία στην κατάρτιση του πλαστού εγγράφου της συμβάσεως της πολιτικώς εναγούσης έλαβε χώρα την 6-2-2002, στη συνέχεια και αντιφατικώς με την άνω παραδοχή δέχεται ότι η χρήση του εγγράφου αυτού με την προσκομιδή του στον ΟΑΕΔ έγινε την 31-1-2002, δηλαδή σε προγενέστερο χρόνο από εκείνο της κατάρτισης του άνω πλαστού εγγράφου.
Με τα δεδομένα αυτά, ο σχετικός λόγος αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, με τον οποίο ειδικώς προβάλλεται η άνω αντίφαση είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.
Μετά από αυτά, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση σε νέα συζήτηση ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου που θα συγκροτηθεί από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 Κ.Ποιν.Δ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ` αριθμ.3716/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους από εκείνους οι οποίοι δίκασαν προηγουμένως. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Δεκεμβρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 16 Ιανουαρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Σ.
