ΕφΘεσ 860/1993
Πρόεδρος: Κωνσταντίνος Τζένος.
Δικαστές: Θ. Τσεκούρας, Α. Νικάκης (εισηγητής).
Δικηγόροι: Χ. Τσαγκαλίδου-Τσέλιου – Θ. Τρικούπης.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 813/78, μία από τις προϋποθέσεις για την έγκυρη άσκηση καταγγελίας για ιδιόχρηση είναι και η πρόθεση και η δυνατότητα ιδιοχρήσεως, την οποία δεν αποκλείει το γεγονός ότι, κατά νομοθετική πρόβλεψη, στο πρόσωπο του υπέρ ού η ιδιόχρηση συντρέχει περίπτωση ασυμβιβάστου με πειθαρχικές ευθύνες και ειδικότερα ο καταγγέλλων είναι ιατρός του ΕΣΥ, στον οποίο, σύμφωνα με τα άρθρα 24 παρ. 2, 35 παρ. 1 εδ. α, 4 και 5 του ν. 1397/83, απαγορεύεται να ασκεί την ιατρική ως ελεύθερο επάγγελμα και η παράβαση της απαγόρευσης αυτής επιφέρει την πειθαρχική ποινή και την οριστική αφαίρεση της αδείας ασκήσεως επαγγέλματος (σχετ. ΑΠ 802/1991 ΕλλΔνη 33.1616, ΕφΑθ 2960/86 ΑρχΝ 37.605, Παπαδάκη, Ιδιόχρηση, παρ. 43, 45, 72).
Στην προκείμενη περίπτωση, από τις καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που περιλαμβάνονται στα πρακτικά του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν νομίμως και επικαλούνται οι διάδικοι αποδεικνύονται τα ακόλουθα:
Ο ενάγων-εκκαλών, με το από 1.4.1985 ιδιωτικό συμφωνητικό, εκμίσθωσε στην εναγομένη ένα διαμέρισμα γραφείων, εμβαδού 80 τ.μ., που βρίσκεται στον πρώτο όροφο οικοδομής στην οδό Ε. της Θεσσαλονίκης.
Η μίσθωση αυτή συμφωνήθηκε για το χρονικό διάστημα από 1.4.1985 έως 31.3.1991, μετά τη λήξη της παρατάθηκε αναγκαστικά και η εναγομένη χρησιμοποιεί το μίσθιο ακίνητο ως κατάστημα εμπορίας ετοίμων ενδυμάτων, καταβάλλοντας ως μηνιαίο μίσθωμα το ποσό των 35.000 δρχ. Ο ενάγων είναι ιατρός γυναικολόγος, από τις 27.8.1986 έχει ενταχθεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).
Από το έτος 1969 μέχρι το 1986 υπηρέτησε στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας, παράλληλα δε κατά τα έτη 1975-1985 άσκησε και το ελεύθερο επάγγελμα του ιατρού, συμμετέχοντας στο μαιευτήριο “ΛΗΤΩ” της Καλαμάτας, το οποίο λειτουργούσε με τη νομική μορφή της ομόρρυθμης εμπορικής εταιρίας.
Επίσης, πριν από την ένταξή του στο ΕΣΥ, άσκησε την ελεύθερη ιατρική για χρονικό διάστημα 7 μηνών και στο μίσθιο ακίνητο. Με την από 29.3.1991 εξώδικη δήλωσή του ο ενάγων κατήγγειλε τη μίσθωση, προκειμένου να χρησιμοποιήσει ο ίδιος το μίσθιο, γιατί, όπως ισχυρίζεται, πρόκειται να αποχωρήσει από το ΕΣΥ και ν` ασκήσει σ` αυτό το ελεύθερο επάγγελμα του γυναικολόγου ιατρού.
Με την εκκαλουμένη 407/1992 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε η αγωγή απόδοσης του μισθίου, με την αιτιολογία ότι η καταγγελία δεν ήταν έγκυρη, καθόσον ο ενάγων δεν είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το μίσθιο, λόγω της ιδιότητός του ως ιατρού εντεταγμένου στου ΕΣΥ, στον οποίο απαγορεύεται να ασκήσει την ιατρική ως ελεύθερο επάγγελμα.
Η κρίση αυτή της εκκαλουμένης αποφάσεως είναι εσφαλμένη, καθόσον η παραπάνω ιδιότητα του ενάγοντος και οι τυχόν πειθαρχικές του ευθύνες δεν αποτελούν εμπόδιο, από την άποψη της συνδρομής δυνατότητος ιδιόχρησης, για την άσκηση της καταγγελίας. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος της έφεσης, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό για να εξετασθεί περαιτέρω στην ουσία της η αγωγή, ερευνηθούν δε και οι καταλυτικές ενστάσεις που προβλήθηκαν κατ` αυτής από την εναγομένη, γιατί δεν εξετάζεται πλέον η έφεση αλλά η αγωγή (ΑΠ 1721/80 ΝοΒ 29.1103, ΕφΘεσ 2677/89 ΕλλΔνη 32.1356).
Η εναγομένη ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου προέβαλε τις ακόλουθες ενστάσεις, οι οποίες καταχωρήθηκαν στα πρακτικά και αναπτύχθηκαν με τις προτάσεις της:
1) Ελλειψη προθέσεως ιδιοχρήσεως.
2) Μη άσκηση ελευθέρου επαγγέλματος 30 μήνες πριν από την επίδοση της καταγγελίας.
3) Ανεπίτρεπτο της καταγγελίας εμπορικού καταστήματος για στέγαση ιατρείου.
4) Την ένσταση του άρθρου 11 παρ. 1 ν. 813/78 και
5) Την ένσταση του άρθρου 281 ΑΚ.
Από τα παραπάνω αποδεικτικά μέσα και ειδικότερα την ηλικία του ενάγοντος, την επικείμενη συνταξιοδότησή του, την ειδικότητά του, την προηγούμενη απασχόλησή του ως ελεύθερου επαγγελματία ιατρού στο μισθίο ακίνητο και την οικονομική του δυνατότητα, αποδεικνύεται ότι αυτός έχει την πρόθεση να χρησιμοποιήσει ως ιατρείο το επίδικο ακίνητο.
Επίσης αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά τα έτη 1975-1985, άσκησε περισσότερο από 30 μήνες και το ελεύθερο επάγγελμα του ιατρού-γυναικολόγου και δεν απαιτούνταν για το έγκυρο της καταγγελίας η συνεχής άσκηση της παραπάνω δραστηριότητας κατά τους αμέσως προηγουμένους της καταγγελίας 30 μήνες (ΑΠ 1185/86 ΕλλΔνη 28.1023, ΑΠ 695/85 ΝοΒ 34.552), ούτε είναι άκυρη η καταγγελία μισθώσεως εμπορικού καταστήματος, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για δραστηριότητα προστατευόμενη από το άρθρο 2 παρ. 1 ν. 813/1978 (ΑΠ 496/84 ΕλλΔνη 25.816, ΕφΑθ 5405/84 ΕλλΔνη 25.1389), όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη.
Εξάλλου και η ένσταση της εναγομένης, ότι ο ενάγων, 5 μήνες πριν από την καταγγελία εκμίσθωσε στην ίδια οικοδομή άλλο ακίνητό του, πρέπει ν` απορριφθεί ως αβάσιμη, καθόσον, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο από 14.11.1990 ιδιωτικό συμφωνητικό, στη μίσθωση αυτή ο ενάγων συμβλήθηκε ως νόμιμος αντιπρόσωπος της ανήλικης θυγατέρας του, στην οποία ανήκει κατά κυριότητα το ακίνητο.
Τέλος, πρέπει ν` απορριφθεί και η ένσταση του άρθρου 281 ΑΚ, καθόσον τα περιστατικά που επικαλείται η συνταξιοδότησή του, δεν θεμελιώνουν την ένσταση αυτή.
