Το διαδίκτυο αποτελεί αστείρευτη πηγή πληροφοριών, εύκολα προσβάσιμη με τη πληκτρολόγηση των κατάλληλων λέξεων. Μπορεί κάποιος να λάβει πληροφορίες για οτιδήποτε, ακόμη και προσωπικές πληροφορίες διαφόρων ανθρώπων που απασχόλησαν τη δημοσιότητα, είτε πρόκειται για δημόσια πρόσωπα είτε όχι.
Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται δεν είναι πάντοτε ευμενείς ή απλώς ενημερωτικές για τις δραστηριότητες κάποιου διάσημου, αλλά πολλές φορές αποτελούν δυσμενείς ειδήσεις και πληροφορίες για ιδιώτες που δεν απασχολούν, συνήθως, την επικαιρότητα. Έτσι, μπορεί κάποιος να βρει δυσφημιστικές πληροφορίες για ένα άτομο, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που το αναφερόμενο στο δημοσίευμα γεγονός ενδιέφερε το κοινό.
Το θέμα αυτό απασχόλησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, μετά από προσφυγή Ισπανού πολίτη κατά της Google Spain. Ο εν λόγω Ισπανός πολίτης διαπίστωσε ότι, γράφοντας το όνομά του στη μηχανή αναζήτησης της Google, στα αποτελέσματα εμφανιζόταν καταχώριση σε εφημερίδα του 1998 σχετική με ακίνητό του, που επρόκειτο να εκπλειστηριαστεί λόγω χρεών προς ασφαλιστικά ταμεία. Τα bots της Google, που σαρώνουν διαρκώς το Ιντερνετ για νέες πληροφορίες, είχαν εντοπίσει την καταχώριση όταν ψηφιοποιήθηκε το αρχείο της εφημερίδας.
Ο Ισπανός ζήτησε από την Google να απομακρύνει τον σύνδεσμο, υποστηρίζοντας πως το χρέος έχει προ πολλού πληρωθεί και ότι η ανάρτηση τον δυσφημίζει, χωρίς όμως το αίτημα του να γίνει αποδεκτό από την Google Spain. Προσέφυγε λοιπόν δικαστικώς και τελικώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κατοχυρώνοντας το «δικαίωμα στη λήθη» ανθρώπων που θέλουν να ελέγξουν τα αποτελέσματα των αναζητήσεων που τους αφορούν, αποφάνθηκε ότι η μηχανή αναζήτησης Google οφείλει σε κάποιες περιπτώσεις να συμμορφώνεται με τα αιτήματα για απομάκρυνση συνδέσμων που οι ενδιαφερόμενοι θεωρούν ανεπιθύμητους.
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η προστασία της προσωπικότητας προηγείται της ελευθερίας της πληροφορίας, σε μια απόφαση της οποίας οι συνέπειες δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως κατανοητές.
