Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ/2001 (1), Δ/ΝΗ/2002 (444) Π.Π. Αριθμός 432/2001 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ΄ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Θεόδωρο Τόλια, Αντιπρόεδρο, Γρηγόριο Φιλιππάτο, Θεόδωρο Μπάκα, Γεώργιο Χριστόφιλο, Γεράσιμο Φρούντζο, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του την 20η Δεκεμβρίου 2000, με την παρουσία και της γραμματέως Ελένης Τζιώτη, για να δικάσει μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων :………………………..οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Δημήτριο Τσαγκαλίδη.
Των αναιρεσιβλήτων: …………………………..οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Χαρίκλεια Απαλαγάκη, η οποία εδήλωσε ότι διορθώνεται το όνομα της αναιρεσίβλητης εις το ορθόν, από …………………..
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 15-10-1996 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις 20108/1998 του ιδίου δικαστηρίου και η 3180/1999 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας εφετειακής αποφάσεως ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 1-12-1999 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Γεράσιμος Φρούντζος ανέγνωσε την από 30-11-2000 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την αναίρεση της προσβαλλομένης αποφάσεως.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, η πληρεξουσία των αναιρεσιβλήτων την απόρριψη και καθένας την καταδίκη των αντιδίκων στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή από το συνδυασμό των άρθρων 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 2, 4 παρ. 1, 5 και 13 παρ. 1 και 3 του Ν. 3741/1929, που ισχύει και μετά την εισαγωγή του ΑΚ κατ? άρθρο 54 του Εισ. ΝΑΚ, προκύπτει ότι οι συνιδιοκτήτες κοινής οικοδομής, υπαγομένης στο καθεστώς του νόμου αυτού, μπορούν να ρυθμίσουν ελεύθερα με σύμβαση, που καταρτίζεται συμβολαιογραφικώς με τη σύμπραξη όλων και μεταγράφεται, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τόσο ως προς τα αναγκαστικώς, ως αδιαίρετα, κοινά μέρη της οικοδομής, όσο και ως προς τις χωριστές οριζόντιες ιδιοκτησίες σε ορόφους ή διαμερίσματα και μάλιστα κατά παρέκκλιση από τις ενδοτικού δικαίου διατάξεις του ως άνω νόμου και του ΑΚ, οπότε οι κατά τον τρόπο αυτό δημιουργούμενοι περιορισμοί της κυριότητας δεσμεύουν και τους διαδόχους των εξαρχής συμβληθέντων ή εκείνων που προσχώρησαν μεταγενέστερα στον καταρτισθέντα με τη σύμβαση κανονισμό.
Κατά συνέπεια, με τον κανονισμό έγκυρα καθιερώνονται περιορισμοί και απαγορεύσεις στη χρήση των παραπάνω πραγμάτων και πέραν των αναφερομένων στα άρθρα 3 παρ. 2 και 5 στοιχ. α? του Ν. 3741/29. Από αυτά παρέπεται ότι, αν με κάποιο όρο του κανονισμού απαγορεύεται σε συνιδιοκτήτη η ενέργεια μεταβολών σε κάθε περίπτωση ή ορισμένη χρήση των πραγμάτων αυτών, η απαγόρευση ισχύει και για τους διαδόχους (ειδικούς ή καθολικούς) των εξαρχής συμβληθέντων ή εκείνους που προσχώρησαν εκ των υστέρων στον καταρτισθέντα με τη σύμβαση κανονισμό. ?
Ετσι, για το ορισμένο, σύμφωνα με το άρθρο 216 ΚπολΔ, της αγωγής που επιδιώκει την άρση κατασκευών ή την απόδοση στην κοινή χρήση των συνιδιοκτητών κοινοχρήστων χώρων που κατασκευάσθηκαν και κατελήφθησαν, αντίστοιχα, κατά παράβαση του κανονισμού, απαιτείται να αναφέρεται και το πώς ο κανονισμός δεσμεύει τους συνιδιοκτήτες διαδίκους, δηλαδή αν συμβλήθηκαν σ? αυτόν εξαρχής ή προσχώρησαν εκ των υστέρων και δεν αρκεί η αναφορά στην αγωγή ότι οι σχέσεις των διαδίκων, ως συνιδιοκτητών, από την οριζόντια ιδιοκτησία, διέπονται από τον νομίμως μεταγεγραμμένο κανονισμό της οικοδομής μη εξυπακουομένου ότι δεσμεύονται από αυτόν κατά έναν από τους ως άνω τρόπους.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την ένδικη αγωγή οι αναιρεσίβλητοι εκθέτουν ότι τόσο αυτοί όσο και οι αναιρεσείοντες εναγόμενοι είναι ιδιοκτήτες των αναφερομένων οριζοντίων ιδιοκτησιών οικοδομικού συγκροτήματος στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, διεπομένου από κανονισμό, νομίμως μεταγραφέντα, και από τις διατάξεις του Ν. 3741/29 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, ως και του Ν.Δ. 1024/1971 και ότι οι αναιρεσείοντες παράνομα και κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του ρηθέντος κανονισμού τον Σεπτέμβριο 1996 πραγματοποίησαν τις αναφερόμενες κατασκευές και μεταβολές στην ιδιοκτησία τους αλλά και στους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους και ειδικότερα ανήγειραν τοίχο διαχωριστικό από τούβλα στη βεράντα του υπογείου ορόφου της κατοικίας τους και διαχώρισαν αυτή από τη δική τους βεράντα του ισογείου ορόφου της κατοικίας τους (καθόσον οι κατοικίες τους εφάπτονται), κατέλαβαν και προσάρτησαν τμήμα εκτάσεως 30 τ.μ. περίπου στο τμήμα του οικοπέδου επί του οποίου είναι κτισμένο το οικοδομικό συγκρότημα, του οποίου έχουν την αποκλειστική χρήση, εμποδίζοντας τη σύγχρηση του χώρου αυτού από τους ίδιους και τέλος κατασκεύασαν σιδερένια πόρτα στην είσοδο του κοινοχρήστου διαδρόμου που οδηγεί στο οικοδομικό συγκρότημα, παρεμποδίζοντας τη διέλευσή τους μέσω του διαδρόμου αυτού στους κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους του οικοπέδου και προς την κατοικία τους, ζήτησαν δε να υποχρεωθούν οι αναιρεσείοντες να άρουν τα ως άνω αυθαίρετα κατασκευάσματα και να αποδώσουν στην κοινή χρήση τον κοινόχρηστο χώρο που κατέλαβαν.
Με αυτό το περιεχόμενο, η ένδικη αγωγή είναι αόριστη αφού δεν αναφέρεται κατά ποιό τρόπο ο μνημονευόμενος σ? αυτήν κανονισμός διοικήσεως του όλου οικοδομικού συγκροτήματος δεσμεύει τους διαδίκους, δηλαδή αν συνεβλήθησαν σ? αυτόν με συμβολαιογραφική πράξη, που μεταγράφηκε νόμιμα, δεν αρκούσε δε απλώς η μνεία στην αγωγή ότι οι εκ της οριζοντίου και καθέτου ιδιοκτησίας σχέσεις των διαδίκων ως ιδιοκτητών ανεξαρτήτων μαιζονετών διέπονται από τον κανονισμό του οικοδομικού συγκροτήματος που έχει νόμιμα μεταγραφεί.
Επομένως, το Εφετείο, που με την προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε ως ορισμένη την ένδικη αγωγή παρά την προταθείσα, με λόγο της εφέσεως των αναιρεσειόντων, ένσταση αοριστίας της, παρά το νόμο δεν κήρυξε ακυρότητα και έτσι αναιρετέα κατέστησε την απόφασή του κατά τον περί τούτου βάσιμο από το άρθρο 559 αριθ. 14 ΚπολΔ πέμπτο λόγο του αναιρετηρίου, γι? αυτό πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο (Θεσσαλονίκης), συντιθέμενο από άλλους δικαστές, κατ? άρθρ. 580 παρ. 3 ΚΠολΔ όπως ισχύει μετά το άρθρο 31 παρ. 1 Ν. 2172/1993.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 3180/1999 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης.-
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσειόντων, την οποία ορίζει σε τριακόσιες χιλιάδες (300.000) δραχμές.-
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 1 Μαρτίου 2001. Και
Δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο στις 20 Μαρτίου 2001.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
