ΕφΘεσ 860/1993
Πρόεδρος: Κωνσταντίνος Τζένος.
Δικαστές: Θ. Τσεκούρας, Α. Νικάκης (εισηγητής).
Δικηγόροι: Χ. Τσαγκαλίδου-Τσέλιου – Θ. Τρικούπης.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 813/78, μία από τις προϋποθέσεις για την έγκυρη άσκηση καταγγελίας για ιδιόχρηση είναι και η πρόθεση και η δυνατότητα ιδιοχρήσεως, την οποία δεν αποκλείει το γεγονός ότι, κατά νομοθετική πρόβλεψη, στο πρόσωπο του υπέρ ού η ιδιόχρηση συντρέχει περίπτωση ασυμβιβάστου με πειθαρχικές ευθύνες και ειδικότερα ο καταγγέλλων είναι ιατρός του ΕΣΥ, στον οποίο, σύμφωνα με τα άρθρα 24 παρ. 2, 35 παρ. 1 εδ. α, 4 και 5 του ν. 1397/83, απαγορεύεται να ασκεί την ιατρική ως ελεύθερο επάγγελμα και η παράβαση της απαγόρευσης αυτής επιφέρει την πειθαρχική ποινή και την οριστική αφαίρεση της αδείας ασκήσεως επαγγέλματος (σχετ. ΑΠ 802/1991 ΕλλΔνη 33.1616, ΕφΑθ 2960/86 ΑρχΝ 37.605, Παπαδάκη, Ιδιόχρηση, παρ. 43, 45, 72).
Στην προκείμενη περίπτωση, από τις καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που περιλαμβάνονται στα πρακτικά του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν νομίμως και επικαλούνται οι διάδικοι αποδεικνύονται τα ακόλουθα: