Σύνοψη:
Ειδική διαδικασία
Αδημοσίευτη
Αποζημίωση για ζημία από τροχαίο ατύχημα.
Τραυματισμός πεζής εκτός διάβασης πεζών. Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του δίκυκλου οχήματος. Πρόσθετη αποζημίωση άρθρου 931ΑΚ
Μον.Πρ.Θεσσαλονίκης 28040/2012
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αθηνά Παπαγεωργίου, Πρωτοδίκη, την οποίο όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα Αιμιλία Γούση.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 19 Σεπτεμβρίου 2011 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ : ΜΝ, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Δημητρίου Τσαγκαλίδη (AM 2176), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις και συμπαραστάθηκε η ασκούμενη δικηγόρος Χάιδω Τσαγκαλίδου.
ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) ΕΣ, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός Αγ. Παύλου) και 2) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…..», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νομίμως, που παραστάθηκαν ο πρώτος μετά και η δεύτερη δια του πληρεξουσίου τους δικηγόρου, ΗΑ, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 10-3-2011 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό: 9470/2011, και προσδιορίστηκε να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται παραπάνω.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Η ενάγουσα ισχυρίζεται με την υπό κρίση αγωγή της ότι στον τόπο, χρόνο και υπό τις συνθήκες που εκθέτει, ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας τη με αρ. κυκλ. ΝΜΟ … δίκυκλη μοτοσικλέτα, από αποκλειστική υπαιτιότητα του, όπως αυτή επαρκώς καθορίζεται, την παρέσυρε και την τραυμάτισε.
Ζητεί δε, όπως παραδεκτά περιόρισε το αίτημα της αγωγής με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα πρακτικά (άρθ.223 παρ.1, 295 παρ.1, 297 ΚΠολΔ ), να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, το ποσό των 76.372,60 ευρώ ως αποζημίωση για τη θετική και αποθετική ζημία της, ως αποζημίωση κατ’ άρθ. 931 ΑΚ και ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, όπως το κάθε επιμέρους κονδύλιο προσδιορίζεται, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να επιβληθούν στους εναγομένους τα δικαστικά της έξοδα.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, αρμοδίως καθ’ύλην και κατά τόπο εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά την ειδική διαδικασία του άρθρου 681Α ΚΠολΔ (άρθρα 7, 9, 16 περ.12 και 40 Α’ ΚΠολΔ.), έχει καταβληθεί το ανάλογο για το αίτημά της τέλος δικαστικού ενσήμου με τις υπέρ τρίτων κρατήσεις (βλ. το υπ’ αριθμ. 12801360/22-9-2011 διπλότυπο είσπραξης της Β’ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης και το με αριθ. 3935382/22- 9-2011 γραμμάτιο είσπραξης της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος υπέρ του Ταμείου Νομικών), έχει κοινοποιηθεί για το παραδεκτό της συζητήσεως της, κατ’άρθρο 10 παρ.5 του Ν. 2741/99, στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. της ενάγουσας (βλ. τη με αρ. 506Γ717-8-2011 έκθεση επίδοσης του δικαστ. επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ΙΒ), και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 2,4,9 του ν. ΓΠΝ/1911, 914, 926, 929, 931, 932, 297, 298 , 299, 330 εδάφιο β’, 346, 481 επ. ΑΚ, 10 παρ.1 του ν. 489/1976, 907, 908 παρ. 1 περ. δ’ και 176 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί αν η αγωγή είναι και ουσιαστικώς βάσιμη.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος αποδείξεως και την χωρίς όρκο κατάθεση του πρώτου εναγομένου που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του Δικαστηρίου αυτού και από τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, είτε προς άμεση απόδειξη είτε για να εκτιμηθούν ως δικαστικά τεκμήρια, κάποια από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα παρακάτω χωρίς ωστόσο να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, μεταξύ των οποίων και οι φωτογραφίες που επικαλούνται και προσκομίζουν οι εναγόμενοι, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται από την ενάγουσα (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 16-9-2009 και περί ώρα 11.30 π.μ. ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας τη με αριθ. ΝΜΟ … ΙΧΕ δίκυκλη μοτοσικλέτα ιδιοκτησίας του, η οποία ήταν ασφαλισμένη για τις έναντι τρίτων ζημίες από την κυκλοφορία της στη δεύτερη εναγομένη, παρέσυρε και τραυμάτισε την ενάγουσα. Συγκεκριμένα ο πρώτος εναγόμενος έβαινε επί της οδού Εγνατίας με κατεύθυνση προς την οδό Ιασωνίδου.
Η οδός Εγνατία, κατά τον ανωτέρω χρόνο, λόγω των έργων του μετρό που εκτελούνταν, είχε πλάτος 6 μέτρων, ήταν διπλής κατεύθυνσης και αποτελούνταν από δυο λωρίδες κυκλοφορίας, ενώ το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ήταν κατά το χρόνο του ατυχήματος 40 χλμ/ώρα. Στη συμβολή της οδού Εγνατίας με την οδό Αγ. Σοφίας, υπάρχει διάβαση πεζών και φωτεινός σηματοδότης ο οποίος ρυθμίζει την κίνηση πεζών και οχημάτων.
Όταν ο πρώτος εναγόμενος έφτασε στην εν λόγω διάβαση πεζών δεν σταμάτησε ως όφειλε το όχημά του προ της διαβάσεως ενόψει της πράσινης ένδειξης που είχε ο σηματοδότης για τους πεζούς , με αποτέλεσμα να επιπέσει στο σώμα της ενάγουσας,
Η τελευταία, τη στιγμή εκείνη επιχειρούσε να διασχίσει κάθετα την οδό Εγνατίας, από δεξιά προς αριστερά ως προς την πορεία του πρώτου εναγομένου, σε απόσταση έξι μέτρων μετά την υπάρχουσα στο σημείο εκείνο διάβαση πεζών, της οποίας έκαναν χρήση και άλλοι πεζοί και με τον φωτεινό σηματοδότη να έχει πράσινη ένδειξη για τους πεζούς (βλ. για τις παραπάνω συνθήκες-του ατυχήματος την από 20-11-2009 προανακριτική κατάθεση της αυτόπτη μάρτυρα ΠΓ).
Από το χτύπημα που δέχθηκε η ενάγουσα εκτινάχθηκε λίγα μέτρα και τελικά κατέπεσε στο οδόστρωμα τραυματισμένη. Αντίστοιχα, ο πρώτος εναγόμενος, κατέπεσε λίγα μέτρα μετά την ενάγουσα καθόσον η μοτοσικλέτα του σύρθηκε τουλάχιστον επί 6,2 μέτρα από το σημείο σύγκρουσης, το οποίο εντοπίζεται σε απόσταση 6 μέτρων από τη διάβαση και 1,4 μέτρων από το αριστερό άκρο του εν χρήσει τμήματος της οδού (βλ. σχεδιάγραμμα της τροχαίας).
Με τα δεδομένα αυτά το ατύχημα οφείλεται αποκλειστικά σε υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου. Η αμέλειά του συνίσταται στο ότι δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του και δεν συμμορφώθηκε στην ένδειξη του σηματοδότη ακινητοποιώντας το όχημά του προ της διαβάσεως πεζών, αλλά αντίθετα συνέχισε την πορεία του, με αποτέλεσμα να επιπέσει στην ενάγουσα και να την τραυματίσει (άρθ. 12 παρ.1 και 6 παρ.1 ΚΟΚ).
Πταίσμα της ενάγουσας το οποίο να συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος και τον τραυματισμό της δεν αποδείχθηκε. Το γεγονός ότι η ενάγουσα επιχείρησε να διασχίσει την οδό σε απόσταση έξι μέτρων από τη διάβαση πεζών δεν συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος και τις εξ αυτού συνέπειες, αφού ακόμα και αν βάδιζε επί της διαβάσεως, με δεδομένες τις προαναφερόμενες παραλείψεις του πρώτου εναγομένου, το ατύχημα και πάλι θα συνέβαινε.
Συνεπώς η ένσταση συνυπαιτιότητας που παραδεκτά προέβαλαν οι εναγόμενοι, αν και νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 300 ΑΚ, πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ουσίαν αβάσιμη.
Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα μετά το ατύχημα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» στο οποίο και παρέμεινε νοσηλευόμενη μέχρι την 1-10-2009, αφού συνεπεία του ατυχήματος υπέστη ρήξη σπληνός λόγω της οποίας υπεβλήθη σε σπληνεκτομή, ρήξη αριστερού ημιδιαφράγματος υποβληθείσα σε συρραφή ημιδιαφράγματος και τοποθέτηση BILLAU, κάταγμα κατωτέρων πλευρών αριστερά, κάταγμα λεκάνης ηβοϊσχυακών κλάδων άμφω και κάταγμα δύο επιπέδων αριστερής κνήμης το οποίο αντιμετωπίστηκε με χειρουργική επέμβαση ενδομυελικής ήλωσης και εν συνεχεία με επέμβαση διόρθωσης ήλου (βλ. το με αρ. πρωτ. 39331/30-9-2009 έγγραφο του ως άνω νοσοκομείου προς τη Δ/νση Τροχαίας Θεσσαλονίκης, τη με αρ. πρωτ. 39311/30-9-2009 ιατρική γνωμάτευση που υπογράφεται από το δ/ντή της Γ’ ορθοπεδικής κλινικής του ίδιου νοσοκομείου, το από 1-10-2009 ενημερωτικό σημείωμα ασθενούς που υπογράφεται από τον ιατρό ΚΜ του ίδιου νοσοκομείου και το σχετικό εξιτήριο του ίδιου νοσοκομείου).
Αμέσως μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο Παπαγεωργίου η ενάγουσα νοσηλεύθηκε από 1-10-2009 έως 4-2- 2010 στο Κέντρο Αποθεραπείας – Αποκατάστασης Θεσσαλονίκης με την επωνυμία «Η Αναγέννηση Α.Ε.» όπου ακολούθησε πρόγραμμα αποκατάστασης με φυσικοθεραπεία, κινησιοθεραπεία σε πισίνα, εργοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή και ψυχολογική υποστήριξη, ενώ κατά την έξοδό της από αυτό ήταν σε θέση να περπατάει με πλήρη φόρτιση του αριστερού κάτω άκρου (βλ. την από 4-2-2010 βεβαίωση νοσηλείας και το από 4-2-2010 ενημερωτικό σημείωμα του εν λόγω κέντρου αποκατάστασης).
Η δαπάνη για τις παραπάνω νοσηλείες της ενάγουσας καλύφθηκε από το ΙΚΑ. Μετά την έξοδό της από το προαναφερόμενο κέντρο αποκατάστασης, δηλαδή από 4-2-2010, η ενάγουσα συνέχισε την ανάρρωσή της κατ’οίκον και μέχρι την 3-9-2010 παρέμεινε φιλοξενούμενη στην οικία κάποιας εξαδέλφης της με το όνομα Γ.
Κατά τη χρονική διάρκεια της φιλοξενίας της και ανάρρωσής της κατ’οίκον, η ενάγουσα, αν και μπορούσε να περπατήσει με πλήρη φόρτιση του αριστερού σκέλους, ωστόσο χρειαζόταν-.-εν μέρει τη βοήθεια τρίτου προσώπου προκειμένου για την εκτέλεση ειδικών ασκήσεων και την ατομική της καθαριότητα, καθώς και για να φροντίζει για την καθαριότητα των ενδυμάτων της και την παρασκευή φαγητού.
Τη βοήθεια αυτή της την προσέφερε η παραπάνω εξαδέλφη της με την υπερένταση των προσπαθειών της.
Δεν υπάρχει δε δικαιολογητικός λόγος να καταλήξει η προσφορά αυτή σε όφελος των εναγομένων, ακόμη και αν η ενάγουσα δεν κατέβαλε κανένα χρηματικό ποσό στη συγγενή της , αφού από τη διάταξη του άρθρου 930 παρ.3 ΑΚ συνάγεται αφενός ότι η βούληση του νομοθέτη είναι να μην αποβεί σε όφελος του ζημιώσαντος ή του υποχρέου σε αποζημίωση, το γεγονός ότι κάποιος άλλος υποχρεούται εκ του νόμου ή εξ άλλου λόγου να διατρέφει και να περιποιείται τον παθόντα και αφετέρου ότι ο τελευταίος δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο ως αποζημίωση, το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτον που για το σκοπό αυτό θα προσλάμβανε, έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση ουδέν ποσό κατέβαλε στους οικείους του για τις αυξημένες περιποιήσεις που του προσέφεραν (βλ. ΑΠ 833/2005 ΕλΔ 2006.96, ΑΠ 371/2001 ΕλΔ 2003.419, ΕφΑΘ 6858/2001 Ε.Συγκ.Δ. 2002. 485, ΕφΑΘ 5210/2001 ΕπΣυγκΔ 2001.493, ΕφΘεσ 215/2000 ΕπΣυγκΔ 2000.411).
Εάν δεν πρόσφερε στην ενάγουσα τις εν λόγω υπηρεσίες η εξαδέλφη της, η ενάγουσα θα ήταν υποχρεωμένη να προσλάβει και να εμπιστευθεί τρίτο πρόσωπο, ως οικιακή βοηθό-συμπαραστάτρια για 3 ώρες ημερησίως, στο οποίο θα κατέβαλε ως αμοιβή, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις συνήθειες στις συναλλαγές, το ποσό των 300 ευρώ το μήνα και συνολικά για το ως άνω χρονικό διάστημα (7 μήνες) το ποσό των 2.100 ευρώ και όχι το ποσό των 8.400 ευρώ που ζητά με την αγωγή της.
Ακόμη, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα εργαζόταν τα τελευταία 13 χρόνια πριν το ατύχημα ως οικόσιτη μισθωτός στην οικία της ΕΠ με καθαρό μηνιαίο μισθό 700 ευρώ και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων αν δεν μεσολαβούσε το ατύχημα θα συνέχιζε να εργάζεται και κατά το χρονικό διάστημα από 16-9-2009 έως 1-9-2010 κατά το οποίο ήταν ανίκανη για εργασία λόγω των σοβαρότατων τραυματισμών της (βλ. μεταξύ άλλων και το από 1-2-2011 έγγραφο του ΙΚΑ από το οποίο αποδεικνύεται ότι επιδοτήθηκε λόγω ασθενείας το έτος 2010 για 243 ημέρες και ότι εισέπραξε από το ΙΚΑ το ποσό των 1.827,40 ευρώ).
Επομένως, για το χρονικό διάστημα από 16-9-2009 έως 1-9-2010 η ενάγουσα ζημιώθηκε με το ποσό των 7.622,60 ευρώ (11 και 1/2 μήνες Χ 700 ευρώ + 700 ευρώ δώρο Χριστουγέννων + 350 ευρώ δώρο Πάσχα + 350 ευρώ επίδομα αδείας – 1.827,40 ευρώ το οποίο έλαβε ως επιδότηση από το ΙΚΑ=7.622,60), το οποίο θα κέρδιζε αν δεν είχε τραυματιστεί κατά το επίδικο ατύχημα.
Περαιτέρω, από τη με αρ. πρωτ. 43493/16-9-2011 ιατρική γνωμάτευση του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Παπαγεωργίου, αποδεικνύεται ότι η υγεία της ενάγουσας δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως καθόσον λόγω του κατάγματος στην αριστερή κνήμη, το αριστερό της πόδι είναι κατά 1,5 cm βραχύτερο από το δεξί, ενώ παρουσιάζει και μέτρια έξω στροφή η αριστερή κνήμη.
Το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν πρόκειται να αναπτυχθεί και να επιμηκυνθεί στο μέλλον το αριστερό της πόδι και ότι επομένως η ενάγουσα υπέστη μόνιμη βλάβη της υγείας και της σωματικής της ακεραιότητας, η οποία συγκροτεί την έννοια της αναπηρίας κατ’άρθρο 931 ΑΚ. Ανεξαρτήτως δε του ποσοστού αναπηρίας που ιατρικά προβλέπεται για την ανωτέρω βλάβη και των λειτουργικών δυσχερειών που αυτή συνεπάγεται, μεταξύ των οποίων η χωλότητα και η δυσχέρειά της (αν όχι ανικανότητα) να εκτελεί βαριές εργασίες, είναι βέβαιο ότι η παραπάνω μόνιμη βλάβη της υγείας της ενάγουσας, θα επηρεάζει την ποιότητα ζωής της, την αισθητική και κοινωνική εικόνα της και την ικανότητά της να εργάζεται με κανονικές συνθήκες εργασίας στην εργασία της ως οικιακή βοηθός , δεδομένου ότι είναι 55 ετών και δεν διαθέτει μόρφωση ή άλλες επαγγελματικές δεξιότητες ώστε να απασχοληθεί σε εργασία ανάλογη με τις σημερινές σωματικές της δυνατότητες.
Έτσι , η παραπάνω μόνιμη βλάβη της υγείας της θα έχει δυσμενείς συνέπειες στην οικονομ]κή πλευρά της ζωής της και γενικά στο επαγγελματικό της μέλλον, ενόψει δε της ανεργίας που επικρατεί στην αγορά εργασίας και της οικονομικής κρίσης, θα διατρέχει ανά πάσα στιγμή τον κίνδυνο της απόλυσης λόγω της μειωμένης απόδοσης που συνεπάγεται η αναπηρία της και θα μειονεκτεί, στα πλαίσια του υφιστάμενου λόγω ανεργίας ανταγωνισμού, έναντι των υγιών υποψήφιων εργαζομένων, τους οποίους θα προτιμούν να προσλαμβάνουν οι εκάστοτε εργοδότες λόγω των υπέρτερων σωματικών δυνάμεών τους.
Ακόμη, η ως άνω μερική αναπηρία μειώνει την προσωπικότητά της και θα επηρεάζει δυσμενώς τη ζωή της στην κοινωνική της δραστηριότητα, την οποία έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει ο μέσος υγιής άνθρωπος. Με βάση αυτά η ενάγουσα δικαιούται πρόσθετης χρηματικής παροχής κατ’άρθρο 931 ΑΚ, ύψους 15.000 ευρώ.
Εξάλλου, η ενάγουσα λόγω του σοβαρού τραυματισμού που υπέστη από το ατύχημα και των πόνων που δοκίμασε, στεναχωρήθηκε και ταλαιπωρήθηκε σωματικά και ψυχικά και επομένως υπέστη ηθική βλάβη. Δικαιούται λοιπόν, χάριν της ηθικής παρηγορίας και της ψυχικής της ανακούφισης, εύλογης χρηματικής ικανοποιήσεως από τους εναγομένους.
Το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης, ενόψει του είδους και των προαναφερθέντων συνεπειών του τραυματισμού της, της ψυχικής και σωματικής της ταλαιπωρίας, της ηλικίας της, των συνθηκών της αδικοπραξίας, της βαρύτητας του πταίσματος του πρώτου εναγομένου στην πρόκληση του ατυχήματος , σε συνδυασμό και με την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων (πλην της ασφαλιστικής εταιρίας της οποίας: η ευθύνη είναι εγγυητική), πρέπει να προσδιοριστεί στο ποσό των_30.000 ευρώ. Κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικώς βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στην ενάγουσα , εις ολόκληρο ο καθένας και με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, το ποσό των 54.722,60 ευρώ .
Πρέπει επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή διότι πιθανολογείται ότι η καθυστέρηση στην εκτέλεση είναι δυνατό να προκαλέσει σημαντικη ζημία στην ενάγουσα (άρθ. 908 ΚΠολΔ), καθώς και να επιβληθούν στους εναγομένους ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας ανάλογα με την έκταση της ήττας τους (άρθ.178 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε ως απορριπτέο στο σκεπτικό
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγομένους να καταβάλουν στην ενάγουσα, εις ολόκληρο ο καθένας και με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, το ποσό των πενήντα τεσσάρων χιλιάδων επτακοσίων είκοσι δύο ευρώ και εξήντα λεπτών (54.722,60).
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση προσωρινά εκτελεστή
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στους εναγομένους ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων ευρώ (2.000) ευρώ.
