Σύνοψη:
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αδημοσίευτη
Αποζημίωση για ζημία από τροχαίο ατύχημα.
Πρόσθετη χρηματική ικανοποίηση του άρθρου 931 ΑΚ
M.Π.Θεσ. 25052/2012
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ευγενία Μάγκλαρη, Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Δέσποινα Ταρασίδου.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 12 Ιουνίου 2012, για να δικάσει τις κύριες αγωγές με αριθμό κατάθεσης 39522/2008 και 39523/2008, οι οποίες επαναφέρονται προς συζήτηση, με τις με αριθμό 43161/11 και 43165/2011 κλήσεις αντίστοιχα και τις με αριθμό καταθ. 5095/2009 και 5096/2009 παρεμπίπτουσες, οι οποίες επαναφέρονται προς συζήτηση με τις με αριθμό 523/12 και 524/12 κλήσεις, αντίστοιχα, με αντικείμενο αποζημίωση από αυτοκινητικό ατύχημα, μεταξύ :
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ- ενάγοντος (α κύριας αγωγής): Χ.Γ, που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Δημήτριου Τσαγκαλίδη ( A.M. 2176 ), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ (β κύριας αγωγής): Σ.Γ , που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Δημήτριου Τσαγκαλίδη ( A.M. 2176 ), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ -ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ (α και β κύριων αγωγών: 1) ΓΛ, που δεν παραστάθηκε 2) Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «….», που εδρεύει στην Αθήνα και διατηρεί υποκατάστημα στην Θεσσαλονίκη και εκπροσωπείται νόμιμα, που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της ΕΣ, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ- ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΣ ΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΠΙΚΑΛΟΥΣΑΣ- ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ (α και β αγωγών) : Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρίας με την επωνυμία «….», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της ΕΣ, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΗΣ- ΠΡΟΣΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ (α και β αγωγών) : Γ.Λ, που δεν παραστάθηκε.
ΚΑΤΑ την συζήτηση των ως άνω αγωγών που συνεκφωνούνται και συνεκδικάζονται λόγω της μεταξύ τους προφανούς συνάφειας, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι με αριθμ. καταθ. 39522/2008 και 39523/2008 κύριες αγωγές, οι οποίες νόμιμα επαναφέρονται προς συζήτηση με τις με αριθμό 43161/11 κοι 43165/2011 κλήσεις αντίστοιχα και οι με αριθμό καταθ. 5095/2009 και 5096/2009 παρεμπίπτουσες, οι οποίες νόμιμα επαναφέρονται προς συζήτηση με τις με αριθμό 523/12 και 524/12 κλήσεις αντίστοιχα, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν, διότι υπάγονται στο αυτό είδος διαδικασίας, είναι μεταξύ τους συναφείς, αφού αφορούν αξιώσεις που απορρέουν από το ίδιο αυτοκινητικό ατύχημα, επιταχύνεται δε η διεξαγωγή της δίκης με ταυτόχρονη μείωση των εξόδων (άρθρα 31 παρ.1, 246, 285 εδ. α’, 591 παρ.1 και 681Α ΚΠολΔ).
Από την με αριθμ.8689/15-11-2011 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Σερρών ΠΠ, την οποία ο ενάγων α κύριας αγωγής νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται, αποδεικνύεται ότι ακριβές αντίγραφο της κλήσης με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η με αριθμ. καταθ. 39522/2008 υπό κρίση αγωγή, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την δικάσιμο της 3.2.12 επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον πρώτο εναγόμενο, καλούμενο να παραστεί κατ’ αυτή τη συζήτηση .
Επομένως, εφόσον αυτός δεν εμφανίστηκε στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο, και εν όψει του ότι η αναβολή της συζήτησης και η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο θεωρείται ως κλήτευση προς όλους τους διαδίκους, πρέπει να δικαστεί ερήμην, το δε Δικαστήριο να προχωρήσει στη συζήτηση της υποθέσεως σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (672ΚΠολΔ).
Α. Με τη με αριθμ. καταθ. 39522/2008 α κύρια αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι, όπως ήδη κρίθηκε με την, αναφερόμενη σ’ αυτή, τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, στον αναφερόμενο σ’ α&Τή τόπο και χρόνο, ενώ επέβαινε στο με αριθ. κυκλ. ΕΒΖ 7462 ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε ο Ν.Χ, από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγόμενου, ο οποίος οδηγούσε το με αριθμ. κυκλ. NAP 7037 ΙΧΕ αυτοκίνητο, ασφαλισμένο, για τον κίνδυνο πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, προκλήθηκε το λεπτομερώς περιγραφόμενο στην αγωγή ατύχημα, εξαιτίας του οποίου, τραυματίσθηκε. .
Ότι, πέρα από τις ζημίες για τις οποίες έχει ήδη ασκήσει προηγούμενη αγωγή, κατέστη ανίκανος να εργασθεί στην καλλιέργεια καπνών την καλλιεργητική περίοδο 2007-2008, η δε ανικανότητα του αυτή θα συνεχισθεί και στο μέλλον, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να προσλάβει προς τούτο τα αναφερόμενα στην αγωγή άτομα, καταβάλλοντος σ’ αυτά το συνολικό ποσό των 22.350 ευρώ, το χρονικό διάστημα από τον Μάιο του έτους 2007 έως τον Σεπτέμβριο 2008, ενώ η συνολική δαπάνη πρόσληψης ατόμων για την εκτέλεση των αναφερόμενων στην αγωγή αγροτικών εργασιών ανέρχεται ετησίως στο ποσό των 12.500 ευρώ.
Ότι πέραν των αγροτικών εργασιών, απασχολούνταν, πριν το ατύχημα ως βαφέας, αποκερδαίνοντας το ποσό των 2.100 ευρώ ετησίως, ποσό που απώλεσε και θα απολέσει και τα επόμενα 17 έτη, που, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων θα εξακολουθούσε να ασκεί το επάγγελμα αυτό και ν’ αποκομίζει τα ανωτέρω έσοδα.
Ότι από το ένδικο ατύχημα υπέστη σωματική και ψυχική βλάβη που τον έχουν καταστήσει παντελώς ανίκανο να απασχολείται ως αγρότης και ως βαφέας.
Για τους λόγους αυτούς, ζητεί, όπως το αίτημα του με, δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του, τράπηκε καθ’ ολοκληρία σε αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων ευθυνόμενων , σε ολόκληρο, με τις παραπάνω ιδιότητές τους, να του καταβάλουν α) το συνολικό ποσό των 24.450 ευρώ, για τα απολεσθέντα έσοδά του το χρονικό διάστημα από τον Μάιο 2007 έως τον Σεπτέμβριο 2008 β) το συνολικό ποσό των 248.200 ευρώ για την απώλεια των εισοδημάτων του για χρονικό διάστημα 17 ετών και γ) το ποσό των 60.000 ευρώ, ως πρόσθετη ικανοποίηση του άρθρου 931 Α, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Ζητεί, επίσης, να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης.
Η αγωγή, με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα, αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιου παρόντος Δικαστηρίου (άρθρ. 14 παρ. 2, 25 παρ. 12, 37 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των άρθρ. 666, 667, 670-677, σε συνδυασμό με 681Α ΚΠολΔ και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 2, 4, 9 και 10 του Ν. ΓΠΝ/1911, 114 ΕισΝΑΚ, 914, 929, 931, 345, 346, 481 ΑΚ, 2, 4, 6 παρ.2, 4, 6 παρ.2, 10 ν. 489/1976, 176, 191 παρ.2, 70, 176 επ. ΚΠολΔ.
Αφού, δε, για το παραδεκτό της συζήτησής της, ως προς το κονδύλιο διαφυγόντων εισοδημάτων, αντίγραφο αυτής επιδόθηκε στη Δ.Ο.Υ του ενάγοντος ( βλ. την υπ’ αριθμ. 1650γ/8-10-2008 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Κατερίνης Παντελή Τίτου) το Δικαστήριο πρέπει να προχωρήσει στην έρευνα της ουσιαστικής της βασιμότητας.
Από την με αριθμ.8688/15-11-2011 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Σερρών ΠΠ, την οποία η ενάγουσα β κύριας αγωγής νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται, αποδεικνύεται ότι ακριβές αντίγραφο της κλήσης με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η με αριθμ. καταθ. 39523/2008 υπό κρίση αγωγή, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την δικάσιμο της 3.2.12 επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον πρώτο εναγόμενο, καλούμενο να παραστεί κατ’ αυτή τη συζήτηση .
Επομένως, εφόσον αυτός δεν εμφανίστηκε στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο, και εν όψει του ότι η αναβολή της συζήτησης και η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο θεωρείται ως κλήτευση προς όλους τους διαδίκους, πρέπει να δικαστεί ερήμην, το δε Δικαστήριο να προχωρήσει στη συζήτηση της υποθέσεως σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (672ΚΠολΔ).
Β. Με τη με αριθμ. καταθ. 39523/2008 β κύρια αγωγή, η ενάγουσα εκθέτει ότι, όπως ήδη κρίθηκε με την, αναφερόμενη σ’ αυτή, τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, στον αναφερόμενο σ’ αυτή τόπο και χρόνο, ενώ επέβαινε στο με αριθ. κυκλ. ΕΒΖ 7462 ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε ο Ν.Χ, από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγόμενου, ο οποίος οδηγούσε το με αριθμ. κυκλ. NAP 7037 ΙΧΕ αυτοκίνητο, ασφαλισμένο, για τον κίνδυνο πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, προκλήθηκε το λεπτομερώς περιγραφόμενο στην αγωγή ατύχημα, εξαιτίας του οποίου, τραυματίσθηκε και κατέστη ανάπηρη για κάθε βιοποριστική εργασία.
Ότι συνεπεία του βαρύτατου τραυματισμού της, συνεχίζει να μην μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και χρειάστηκε την βοήθεια τρίτων προσώπων, για το χρονικό διάστημα από 1-5-2008 μέχρι 31-12- 2008, ότι συνέχισε τις φυσιοθεραπείες και ότι, λόγω της ανικανότητάς της να εργαστεί, απώλεσε και θα απολέσει και τα επόμενα 21 έτη το ποσό των 5.300 ευρώ ετησίως που εσόδευε από την λειτουργία παντοπωλείου, ποσό το οποίο θα συνέχιζε να αποκομίζει κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, αφαιρούμενου του ποσού των 385,13 ευρω μηνιαίως που λαμβάνει ως σύνταξη από τον ασφαλιστικό της φορέα.
Για τους λόγους αυτούς, ζητεί, όπως το αίτημα της με, δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της, τράπηκε καθ’ ολοκληρία σε αναγνωριστικό και περιορίστηκε, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων, ευθυνόμενων σε ολόκληρο, με τις παραπάνω ιδιότητές τους, να της καταβάλουν α) το ποσό των 9.600 ευρώ ως αποζημίωση για την χρήση υποκατάστατης δύναμης το χρονικό διάστημα από 1-5-2008 έως 31-12-2008
β) το ποσό των 4.600 ευρώ ως αποζημίωση για δαπάνες φυσιοθεραπείας το χρονικό διάστημα από 1-10-2007 έως 31-12-2008 και γ) το ποσό των 11.360 ευρώ ως αποζημίωση για τα διαφυγόντα εισοδήματά της το χρονικό διάστημα από 1-5-2012 έως 30-4-2029 με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Ζητεί, επίσης, να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.
Η αγωγή, με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα, παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του παρόντος ,καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιου Δικαστηρίου (άρθρ. 14 παρ. 2, 25 παρ.2, 37, ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των άρθρ. 666, 667, 670-677, σε συνδυασμό με 681Α ΚΠολΔ και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 2, 4, 9 και 10 του Ν. ΓΠΝ/1911, 114 ΕισΝΑΚ, 914, 929, 345, 346, 481 ΑΚ, 2, 4, 6 παρ.2, 10 ν. 489/1976, 70, 176, ΚΠολΔ.
Αφού, δε, για το παραδεκτό της συζήτησής της, ως προς το κονδύλιο διαφυγόντων εισοδημάτων, αντίγραφο αυτής επιδόθηκε στη Δ.Ο.Υ της ενάγουσας ( βλ. την υπ’ αριθμ. 1649γ/8-10-2008 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Κατερίνης ΠΤ) το Δικαστήριο πρέπει να προχωρήσει στην έρευνα της ουσιαστικής της βασιμότητας.
Από τις με αριθμ.2692Γ, 2691 Γ/17-1-2012 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Σερρών ΔΒ, τις οποίες η παρεμπιπτόντως ενάγουσα νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται, αποδεικνύεται ότι ακριβή αντίγραφα των κλήσεων με τι οποίες επαναφέρονται προς συζήτηση οι υπό κρίση παρεμπίπτουσες αγωγές, επιδόθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα στον παρεμπιπτόντως εναγόμενο, καλούμενο να παραστεί κατ’ αυτή τη συζήτηση .
Επομένως, εφόσον αυτός δεν εμφανίστηκε στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν στη σειρά τους από το πινάκιο, και εν όψει του ότι η αναβολή της συζήτησης και η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο θεωρείται ως κλήτευση προς όλους τους διαδίκους, πρέπει να δικαστεί ερήμην, το δε Δικαστήριο να προχωρήσει στη συζήτηση των υποθέσεων σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (672ΚΠολΔ).
Με τις υπό κρίση παρεμπίπτουσες αγωγές, η παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία, δεύτερη εναγόμενη των ως άνω κύριων αγωγών, στρέφεται κατά του πρώτου εναγόμενου αυτών, ανακοινώνοντας του την δίκη, προσεπικαλώντας τον να παρέμβει σ’ αυτές και ζητεί, όπως το αίτημα της, με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της, τράπηκε σε έντοκο αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί η υποχρέωσή του να της καταβάλει κάθε ποσό (κεφαλαίου, τόκων και εξόδων ) που θα υποχρεωθεί τυχόν αυτή να καταβάλει στους ενάγοντες των κύριων αγωγών , με το νόμιμο τόκο από την καταβολή μέχρι την εξόφληση, γιατί συντρέχει περίπτωση αποκλεισμού από την ασφάλιση, δυνάμει όρου της ασφαλιστικής σύμβασης, αλλά και του νόμου, δεδομένου ότι ο παραπάνω πρώτος εναγόμενος, ως οδηγός του ασφαλισμένου σ’ αυτή, φερόμενου στις κύριες αγωγές ως ζημιογόνου αυτοκινήτου, κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος τελούσε υπό την επίδραση οινοπνεύματος, γεγονός που συντέλεσε στην πρόκληση αυτού.
Ζητεί, επίσης, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.
Οι ανακοινώσεις δίκης μετά προσεπικλήσεως και οι ενωμένες σ’ αυτές παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημιώσεως παραδεκτά φέρονται στο αρμόδιο καθ” ύλην και κατά τόπον δικαστήριο της κύριας δίκης (άρθρ. 88, 89, 91, 14 παρ. 1α, 31 ΚΠολΔ) και κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 661, 657, 670- 676 Κ.Πολ.Δ. σε συνδ. 681 Α Κ.Πολ.Δ.
Οι προσεπικλήσεις με την οποία η προσεπικαλούσα (εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία στις κύριες δίκες) προσεπικαλεί τον συνεναγόμενο της στις ίδιες κύριες δίκες για να παρέμβει (στις ανοιγείσες δίκες) δεν είναι επιτρεπτές κατά το νόμο, εφόσον οι προσεπικαλούμενος είναι διάδικος στις κύριες δίκες και επομένως πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες.
Ως προς όμως τις παρεμπίπτουσες αγωγές αποζημίωσης είναι νόμω βάσιμες, στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 361, 340, 345, ΑΚ, 11 παρ. 1 ν. 489/1976, 6β’ πδ 237/1986, όπως ισχύει σήμερα, 283 παρ. 1 και 2, 69 παρ. 1ε’, 176 και 70 ΚπολΔ, το δε δικαστήριο πρέπει να προχωρήσει στην έρευνα της ουσιαστικής τους βασιμότητας.
Από την διάταξη του άρθρου 929 ΑΚ, ορίζεται, ότι “σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του”.
Περαιτέρω, στο άρθρο 298 ΑΚ διαλαμβάνεται, ότι: “η αποζημίωση περιλαμβάνει την μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία) καθώς και το διαφυγόν κέρδος. Τέτοιο κέρδος λογίζεται εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα σύμφωνα με την συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί”.
Από τις προαναφερόμενες διατάξεις συνάγεται, ότι, σε περίπτωση παράνομης και υπαίτιας βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου, η αποζημίωση, εκτός από τη θετική ζημία, δηλαδή τη μείωση της περιουσίας, περιλαμβάνει και την αποθετική τοιαύτη (διαφυγόν κέρδος).
Την έννοια του διαφυγόντος κέρδους, η οποία αποτελεί έννοια νομική και όρο εφαρμογής του άρθρου 298 ΑΚ, παρέχει η διάταξη αυτή κατά την οποία “(ως τοιούτο) λογίζεται το κέρδος εκείνο, που προσδοκά κανείς με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις, και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί” (ΑΠ 1155/2007).
Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει, ότι το διαφυγόν κέρδος αποτελεί ζημία, η οποία θα επέλθει στο μέλλον και κατ’ ανάγκη συνδέεται με την υποθετική εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν εμφανίζει την βεβαιότητα της θετικής ζημίας.
Για την απόδειξή της, που είναι δύσκολη για τον ζημιωθέντα συγκριτικά με τη θετική ζημία, ο νόμος αρκείται σε απλή πιθανολόγηση.
Έτσι, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 298 εδ. β’ ΑΚ έχει ουσιαστικό μεν χαρακτήρα, εφόσον καθορίζει τα στοιχεία της αξιώσεως αποζημιώσεως, και δικονομικό χαρακτήρα, εφόσον επιτρέπει στον δικαστή να αρκεσθεί σε απλή πιθανολόγηση (ΑΠ 1306/2003).
Εν όψει αυτών, στην περίπτωση που από την εκτίμηση των αποδείξεων προκύψει κατά την κρίση του Δικαστηρίου ότι η ζημία του ενάγοντος που εμφανιζόταν κατά την αγωγή ως πιθανή κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, είναι απλά ενδεχόμενη, στην περίπτωση αυτήν η αγωγή απορρίπτεται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη ως προς το στοιχείο της πιθανότητας του διαφυγόντος κέρδους με την έννοια που προαναφέρθηκε, η απόρριψη δε αυτή έχει την έννοια ότι η αγωγή ασκήθηκε πρόωρα, χωρίς εντεύθεν να δημιουργείται ως προς τούτο δεδικασμένο, γιατί δεν πρόκειται για τομή οριστική της διαφοράς επί της ουσίας (ΑΠ 2076/2006).
Περαιτέρω, από την διάταξη του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 σε συνδυασμό με το άρθρο 10 παρ. 5 του ν.δ. 4104/1960 και 18 του ν. 4476/1965, προκύπτει ότι εφόσον ο ασφαλισμένος στο ΙΚΑ μπορεί να αξιώσει από τρίτον αποζημίωση για ζημία που προξενήθηκε σ’ αυτόν λόγω σωματικής βλάβης ή αναπηρίας, η αξίωση αυτή, από τότε που γεννιέται, μεταβιβάζεται αυτοδικαίως στο ΙΚΑ, στην έκταση που το τελευταίο οφείλει ασφαλιστικές παροχές στο δικαιούχο της αποζημίωσης, ώστε ο παθών δεν δικαιούται ν’ απαιτήσει σωρευτικά τόσο την αποζημίωση από τον υπόχρεο τρίτο, όσο και τις ασφαλιστικές παροχές από το ΙΚΑ στην έκταση πομ μεταξύ τους υπάρχει ποσοτική, ποιοτική και λειτουργική αντιστοιχία.
Στην περίπτωση που ο παθών αξιώνει αποζημίωση για μέλλουσα αποθετική ζημία, συνεπεία ολικής ισόβιας ανικανότητας για εργασία, ως χρονικό ορίζοντα εκείνον του πιθανού ορίου ηλικίας μέχρι του οποίου θα επιβίωνε βιολογικά, κατά την έννοια του διαφυγόντος κέρδους που προαναφέρθηκε, το δε ΙΚΑ από την πλευρά του προσδιόρισε και καταβάλει σύνταξη αναπηρίας στον παθόντα για πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, και με την έννοια της προσωρινότητας, στην περίπτωση αυτή, σ’ εφαρμογή και των προαναφερθέντων, για την αυτοδίκαιη μεταβίβαση της αντίστοιχης αξίωσης στο ΙΚΑ, η αντίστοιχη αξίωση του παθόντος για διαφυγόντα εισοδήματα για το χρονικό διάστημα μετά την λήξη του χρόνου που εξικνείται η προσωρινά συγχρόνως ο αυτόν καταβαλλόμενη αναπηρική σύνταξη, εμφανίζεται να αντιστοιχεί και να καλύπτει ζημία απλά ενδεχόμενη, με την έννοια που προαναφέρθηκε, και όχι πιθανή, γιατί το ύψος της τελικά εξαρτάται από την πλήρωση ή όχι της αίρεσης υπό την οποίαν τελεί η αντίστοιχη αυτοδίκαιη υποκατάσταση ή όχι του ΙΚΑ σε μέρος της, στην περίπτωση που θα συνεχίσει να καταβάλλεται και στο μέλλον η προσωρινή σύνταξη, τέτοιο δε ενδεχόμενο, που δεν καθιστά πλέον πρόωρη την αγωγή, θεωρείται, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, η οριστικοποίηση της παρεχόμενης στον παθόντα αναπηρικής σύνταξης από το ΙΚΑ (ΑΠ 601/2010 Α’ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ).
Σημειωτέον ότι με το άρθρο 47 παρ.6 του Ν. 3518/2006 που ισχύει από την αρχή του έτους 2007, οι διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 10 του ν.δ 4104/1960, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 18 παρ.1 του ν. 4476/1965 και συμπληρώθηκαν με το άρθρο 18 του ν. 1654/1986 καθώς και οι διατάξεις του β. δ 226/23.2/21.3.1973, έχουν ανάλογη εφαρμογή και στους ασφαλιστικούς οργανισμούς ελευθέρων επαγγελματιών, ανεξάρτητα απασχολούμενων καθώς και στον Ο.Γ.Α.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα απόδειξης που περιέχεται στα, ταυτάριθμα με την παρούσα, πρακτικά συνεδρίασης και τα έγγραφα που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Με τη με αριθμ. 1018/2011 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε κατόπιν αντίθετων εφέσεων των παρόντων διαδίκων, κατά της με αριθμό 48177/2008 οριστικής απόφασης του δικαστηρίου αυτού, κρίθηκε, με δύναμη δεδικασμένου, μεταξύ άλλων, ότι, στις 8- 10-2006, στο 1° χιλ. της επαρχιακής οδού Τερπνής-Στρυμονικού, από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγόμενου, ο οποίος οδηγούσε, υπό την επίδραση οινοπνεύματος, με ποσοστό αλκοόλης στο αίμα του 1,23%ο, το με αριθμ. κυκλ. ΝΑΡ-7037 ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο στην δεύτερη εναγόμενη εταιρία, προκλήθηκε το λεπτομερώς περιγραφόμενο στην ως άνω απόφαση ατύχημα, εξαιτίας του οποίου οι ενάγοντες (α και β κύριων αγωγών) , οι οποίοι επέβαιναν στο με αριθμ. κυκλ. ΕΒΖ 7462 ΙΧΕ αυτοκίνητο, που, κατά τον ίδιο χρόνο, οδηγούσε ο ΝΧ, τραυματίσθηκαν. Ειδικότερα, όσον αφορά τον τραυματισμό του ενάγοντος α κύριας αγωγής, κρίθηκε ότι υπέστη κάταγμα κερκίδος (ΔΕ) πιθανό κάταγμα σκαφοειδούς (καρπού) και ρήξη μακρού εκτείνοντα (ΔΕ) αντίχειρα) και του τοποθετήθηκε γύψος. Στις 4-12- 2006, εισήχθη στο Ιπποκράτειο Γ.Ν. Θεσσαλονίκης, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση με τενοντομετάθεση.
Στο νοσοκομείο παρέμεινε για νοσηλεία μέχρι 8-12-2006, οπότε και εξήλθε. Στις 20-12-2006 πήγε στο Νοσοκομείο για επανεξέταση και αφαίρεση ραμμάτων.
Επίσης κρίθηκε ότι υπέστη βαρείας μορφής βραδυκινητική κατάθλιψη και σημαντική διαταραχή των νοητικών τού λειτουργιών, όπως και δυσχέρεια βάδισης και διαλείπουσα χωλότητα και με την υπ’αριθμ. 338/2009 απόφαση της πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής κρίθηκε ανίκανος προς εργασία σε ποσοστό 67%/
Με την ίδια απόφαση κρίθηκε, με δύναμη δεδικασμένου, ότι ο ενάγων Χ.Γ, είναι αγρότης κατά κύριο επάγγελμα και καλλιεργούσε καπνά σε αγρούς συνολικής έκτασης 20 περίπου στρεμμάτων και ότι, κατά τη χρονική περίοδο από τον Οκτώβριο 2006 μέχρι τον Μάιο 2007, δεν μπορούσε ν’ απασχοληθεί στις αγροτικές εργασίες, όπως πριν τον τραυματισμό του και υποχρεώθηκε να προσλάβει τρίτα πρόσωπα, στα οποία κατέβαλε, ως αμοιβή, το ποσό των 4.500 ευρώ,
Επίσης το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, έκρινε ότι ο ενάγων α κύριας αγωγής, από τον Οκτώβριο του έτους 2006 έως και τον Μάρτιο του έτους 2007, αν δεν τραυματιζόταν, θα εργαζόταν και ως βαφέας, για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 30 ημερών και θα εισέπραττε με βεβαιότητα, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, ως ημερομίσθιο, το ποσό των 70 ευρώ και συνολικά το ποσό των 2.100 ευρώ.
Από τα προσκομιζόμενα έγγραφα αποδείχθηκε ότι ο προαναφερόμενος ενάγων είναι συνταξιούχος αναπηρίας και με την υπ’αριθμ. 0009653/2009 απόφαση του Ο ΓΑ λαμβάνει μηνιαία σύνταξη 580,37 ευρώ , για το χρονικό διάστημα από 4/2007 μέχρι 5/2014. Λόγω του ως άνω τραυματισμού του, εξακολουθούσε να αδυνατεί να ασχοληθεί με τις αγροτικές εργασίες στα κτήματα καπνών που κατέχει, και για τον λόγο αυτό για την καλλιεργητική περίοδο Ιουνίου-Σεπτεμβρίου 2007, κατέβαλε στην Σ.Ε και στην Α.Π το ποσό των 4600 ευρώ στην κάθε μία, ως αμοιβή τους για το σπάσιμο, μάζεμα, κρέμασμα και δέσιμο καπνού.
Στον Δ.Γ, ο οποίος εργάστηκε 13 ημέρες τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 2007, με ημερομίσθιο 50 ευρώ, για το βρέξιμο του καπνού, κατέβαλε το ποσό των 650 ευρώ καθώς και το ποσό των 750 ευρώ για την εργασία του, τον Νοέμβριο 2007, για το όργωμα των 20 στρεμμάτων αγρών του ενάγοντος, όπως και το ποσό των 100 ευρώ, τον Δεκέμβριο του έτους 2007, για το σήκωμα των φυτών.
Τον Φεβρουάριο του έτους 2008, κατέβαλε στον ΧΓ το ποσό των 250 ευρώ για το σκέπασμα των φυτών με κοπριά και τοποθέτηση σωλήνων και τον Μάρτιο του έτους 2008, το ποσό των 600 ευρώ για το πότισμα των φυτών, όπως και το ποσό των 400 ευρώ, για την ίδια εργασία, τον Απρίλιο του έτους 2008. Τον Μάιο του έτους 2008, κατέβαλε στον ανωτέρω το ποσό των 1200 ευρώ για φύτεμα φυτών καπνού, τσάπισμα, ξεβοτάνισμα, πότισμα, ενώ στις Ά.Π και Σ.Ε κατέβαλε το ποσό των 2.200 ευρώ, στην κάθε μία, την καλλιεργητική περίοδο Ιουνίου-Ιουλίου 2008, για την εργασία τους στο σπάσιμο, μάζεμα, κρέμασμα καπνού.
Για τις ίδιες εργασίες, την καλλιεργητική περίοδο Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2008, κατέβαλε στους ΧΝ και ΤΑ το ποσό των 2400 ευρώ στον καθένα. Συνολικά δε το χρονικό διάστημα από τον Μάιο του 2007 έως τον Σεπτέμβριο 2008, κατέβαλε ως αμοιβή για την πρόσληψη ατόμων για τις αγροτικές εργασίες στα καπνά το ποσό των 22.350 ευρώ, το οποίο πρέπει να του επιδικαστεί.
Λόγω δε της ανικανότητάς του για εργασία, θα είναι αναγκασμένος, μέχρι τον 5/2014, να προσλαμβάνει τρίτα πρόσωπα για την εκτέλεση των αγροτικών εργασιών, δαπανώντας για τον λόγο αυτό το ποσό των 10.000 ευρώ ετησίως και συνολικά το ποσό των 50.000 ευρώ (10.000 χ 5 έτη), ενώ για το περαιτέρω αιτούμενο χρονικό διάστημα, η αξίωση του ενάγοντος εμφανίζεται απλά ενδεχόμενη, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών της τρέχουσας περιόδου, οι οποίες μεταβάλουν συνεχώς τα ημερομίσθια και των απασχολούμενων σε αγροτικές εργασίες και καθιστούν αδύνατο τον προσδιορισμό τους την παρούσα χρονική στιγμή και το σχετικό κονδύλιο πρέπει ν απορριφθεί ως πρόωρα υποβαλλόμενο.
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κάθε έτος κατά την περίοδο Οκτωβρίου- Μαρτίου εργαζόταν ως βαφέας με ημερομίσθιο 70 ευρώ, πραγματοποιώντας 30 ημερομίσθια. Το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου 2007 –Μαρτίου 2008, απώλεσε το ποσό των 2.100 ευρώ, ποσό το οποίο θα απολέσει και τα επόμενα έτη, μέχρι τον 5/2014 ήτοι το ποσό των 12.600 ευρώ (2.100 ευρώ έτη), από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό που αυτός έλαβε και θα λάβει ως σύνταξη το χρονικό διάστημα αυτό, ήτοι το ποσό των 39.465 ευρώ (580,37χ68 μήνες) το οποίο καλύπτει την αξίωσή του από την αιτία αυτή.
Περαιτέρω προέκυψε ότι ο τραυματισμός του ενάγοντα κατέλειπε σ’ αυτόν βαριάς μορφής βραδυκινητική κατάθλιψη και σημαντική διαταραχή των νοητικών λειτουργιών καθιστώντας αυτόν ανάπηρο σε ποσοστό 67%, και ανίκανο να εκτελέσει οποιαδήποτε βιοποριστική εργασία που ασκούσε πριν το ένδικο ατύχημα και επιδρώντας δυσμενώς στο οικονομικό του μέλλον, εφόσον δεν θα μπορεί να απασχολείται ο ίδιος στις αγροτικές εργασίες και να εργαστεί ως βαφέας, συνέπειες που δεν μπορούν να καλυφθούν επαρκώς με τις παροχές των άρθρων 929 και 932 ΑΚ και δικαιούται πρόσθετη χρηματική ικανοποίηση του άρθρου 931 ΑΚ, η οποία, λαμβανομένων υπόψη της ηλικίας του, του είδους της αναπηρίας και τις επιπτώσεις αυτής, υπολογίζεται στο ποσό των 10.000 ευρώ.
Επομένως α κύρια αγωγή, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ν’ αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγομένων, ευθυνόμενων εις ολόκληρο, να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των 82.350 (22.350+50.000+10.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην δικαστική του δαπάνη. Στην συνέχεια, αποδείχθηκε ότι, από το ίδιο τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα, τραυματίστηκε η ενάγουσα β αγωγής και όπως κρίθηκε, με την προαναφερόμενη οριστική απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, υπέστη κάταγμα 02 σπονδύλου και της εγκάρσιας απόφυσης του 01 σπονδύλου, βαριά παραπάρεση των κάτω άκρων, υποτονία και υπαισθησία.
Αρχικά μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Σερρών, όπου νοσηλεύθηκε μέχρι 9-10-2006 και στη συνέχεια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλεύθηκε μέχρι 30-10-2006 και υποβλήθηκε σε σειρά εξετάσεων, χειρουργική επέμβαση και εξήλθε στις 30-102006 με οδηγίες για
1) κινησιοθεραπεία για 8 τουλάχιστον μήνες σε καθημερινή βάση, κινητοποίηση με εφαρμογή θωρακοσφυϊκού κηδεμόνος για τουλάχιστον 6 μήνες, διαλείποντες καθετηριασμούς κύστεος μέχρις ότου αποκατασταθεί η ούρηση, φαρμακευτική αγωγή, λήψη βελτιωμένης τροφής και αποφυγή κάθε είδους εργασίας για τουλάχιστον 12 μήνες, με την δε υπ’ αριθμ. 9/2007 απόφαση του ΟΑΕΕ κρίθηκε ανίκανη προς εργασία σε ποσοστό 67% και της χορηγήθηκε σύνταξη αναπηρίας η οποία παρατάθηκε με τις υπ’αριθμ. 3408/2008, 2189/2010 και 2736/2010 αποφάσεις του ΟΑΕΕ.
Επίσης κρίθηκε ότι, μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, δεν ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετείται και είχε ανάγκη αποκλειστικής νοσοκόμας τουλάχιστο επί 8ωρο, την οποία υποκατέστησαν αρχικά η μητέρα και η κουνιάδα της, ενώ στην συνέχεια προσέλαβε αποκλειστική νοσοκόμα, δαπανώντας για τον λόγο αυτό. το χρονικό διάστημα από 30-1-2008 μέχρι 30-4-2008, το ποσό των 40 ευρώ ημερησίως
Επίσης με την ανωτέρω απόφαση κρίθηκε ότι η ενάγουσα, πριν τον τραυματισμό της, από το έτος 1998, διατηρούσε παντοπωλείο στην Καρίτσα Πιερίας και αποκέρδαινε ετησίως 5.300 ευρώ και κατά μέσο όρο 440 ευρώ μηνιαίως.
Επίσης κρίθηκε ότι λόγω του τραυματισμού της και της ανικανότητας για εργασία, απώλεσε το χρονικό διάστημα από 8-10-2006 μέχρι 31-4 2008, το ποσό των 8.360 ευρώ, ενώ το χρονικό διάστημα από 1-5- 2008 μέχρι 30-4-2012 θα απολέσει το ποσό των 21.120 ευρώ, ενώ το αγωγικό κονδύλιο για απώλεια εισοδημάτων το χρονικό διάστημα από 1-5-2012 μέχρι 31-10-2028, απορρίφθηκε, ως πρόωρα ασκούμενο.
Όπως προκύπτει από τις από 15-2-2012 και 16-2-12 ιατρικές γνωματεύσεις του ΓΝΘ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ» η ενάγουσα πάσχει από νευρογενή άτονη κύστη συνεπεία κάκωσης της σπονδυλικής στήλης και χρήζει διαλλειπόντων καθετηριασμών, από αυχενική δισκοκοίλη Α5-Α6, κατάγματα ΟΜΣΣ με σπονδυλοδεσία 011-03, μετατραυματική δισκοκοίλη, μετατραυματικές ορθοκυστικές διαταραχές, κεφαλαλγία και σωματοποιητική διαταραχή καθώς και βαριάς μορφής καταθλιπτική συνδρομή.
Λόγω της κατάστασης της υγείας της και της αδυναμίας της να αυτοεξυπηρετείται, το χρονικό διάστημα από 1-5-2008 μέχρι 31-12-2009, χρειάστηκε την βοήθεια αποκλειστικής νοσοκόμας, την οποία υποκατέστησαν οι κουνιάδες και η μητέρα της, σε περίπτωση δε που οι ανωτέρω δεν προσέφεραν την βοήθεια τους, θα ήταν αναγκασμένη να προσλάβει τρίτο πρόσωπο με αμοιβή καταβάλλοντος το ποσό των 40 ευρώ ημερησίως και 1200 ευρώ μηνιαίως και συνολικά το ποσό των 9.600 ευρώ (1200 ευρώ χ 8 μήνες) που πρέπει να της επιδικαστεί. Στην συνέχεια αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα το χρονικό διάστημα από 1- 10-2007 έως και 24-12-2008 κατέβαλε για φυσικοθεραπείες στον φυσικοθεραπευτή Νικόλαο Πατρή το ποσό των 400.000 ευρώ για τον μήνα Οκτώβριο, Νοέμβριο Δεκέμβριο 2007, Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο 2008 και το ποσό των 600 ευρώ για τους μήνες Αύγουστο-Σεπτέμβριο και για το χρονικό διάστημα από 1- 10-2008 μέχρι 24-12-2008 και συνολικά το ποσό των 4.600 ευρώ, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες με αριθμό 436/31-10-2007,438/30-11-2007, 440/20-12-2007, 446/29-2-2008, 448/31-3-2008, 107/6-5-2008, 109/30-5-2008, 111/31-7-2008, 114/30-9-2008, 469/24-12-2008 αποδείξεις του ανωτέρω φυσικοθεραπευτή, το οποίο πρέπει να της επιδικαστεί.
Όσον αφορά το αγωγικό κονδύλιο για μελλοντικά διαφυγόντα εισοδήματα για το χρονικό διάστημα από 1-5- 2012 μέχρι 30-4-2029, αποτελεί ζημία απλά ενδεχόμενη και όχι πιθανή, γιατί το ύψος τους εξαρτάται από την πλήρωση ή όχι της αίρεσης υπό την οποία τελεί η αντίστοιχη αυτοδίκαιη υποκατάσταση ή όχι του ασφαλιστικού της οργανισμού, ΟΑΕΕ, από τον οποίο έλαβε αναπηρική σύνταξη μέχρι τις 30-4-2012, στην περίπτωση που αυτός θα συνεχίζει να της καταβάλει αυτήν και θα υποκατασταθεί στην αξίωση αναζήτησής της, με αποτέλεσμα το σχετικό αίτημα να πρέπει ν’ απορριφθεί ως προώρως ασκηθέν, όπως κρίθηκε και με την με αριθμό 1018 /2011 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, καθώς δεν γίνεται επίκληση, ούτε προσκομίζεται από την ενάγουσα νεότερη απόφαση του ασφαλιστικού της οργανισμού για καταβολή σ’ αυτήν αναπηρικής σύνταξης για το διάστημα μετά την 30-4-2012 και του ποσού αυτής.
Κατόπιν αυτών, θα πρέπει η β κύρια αγωγή, να γίνει εν μέρει δεκτή και ν’ αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγομένων, ευθυνόμενων εις ολόκληρο, να καταβάλουν στην ενάγουσα το ποσό των 14.200 (9.600+4600) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην δικαστική της δαπάνη.
Στην συνέχεια όπως προκύπτει, από το προσκομιζόμενο και επικαλούμενο από την παρεμπιπτόντως ενάγουσα, αντίγραφο του με αριθμό 1193860317 ασφαλιστηρίου συμβολαίου με ισχύ από 28-6-2006 έως 28-12-2006, το με αριθμ. κυκλ. NAP 7037 ΙΧΕ ζημιογόνο αυτοκίνητο, ήταν κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος ασφαλισμένο στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα, ασφαλιστική εταιρία, για την πρόκληση υλικών ζημιών και σωματικών βλαβών σε τρίτους, η, δε, ασφάλιση, όπως προκύπτει από το σώμα του συμβολαίου, το οποίο προσκομίζεται σε φωτοαντίγραφο, συμφωνήθηκε ότι διέπεται υποχρεωτικά από τις διατάξεις του ν. 489/76, ν. 400/70 και της Υ.Α. Κ4-585-78/ΦΕΚ 795, άρα προβλέπεται και η εξαίρεση από την ασφαλιστική κάλυψη σε περίπτωση οδήγησης του ασφαλισμένου ατυχήματος και πρόκλησης ατυχήματος υπό την επήρεια οινοπνεύματος.
Από τις συνθήκες δε πρόκλησης του ενδίκου ατυχήματος, όπως αυτές περιγράφονται στην ως άνω απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, σε συνδυασμό και με το γνωστό από τα διδάγματα της κοινής πείρας γεγονός της επίδρασης του οινοπνεύματος στην ικανότητα συγκέντρωσης της προσοχής, ορθής αντίληψης και άμεσης αντίδρασης του μέσου ανθρώπου, με περιορισμό αυτών, αποδεικνύεται ότι η κατάσταση μέθης στην οποία βρισκόταν, κατά το χρόνο του ατυχήματος, ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος, συντέλεσε στην πρόκληση του ατυχήματος.
Συνεπώς, οι υπό κρίση παρεμπίπτουσες αγωγές πρέπει να γίνουν δεκτές και ως ουσιαστικά βάσιμες και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του παρεμπιπτόντως εναγόμενου, να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα οποιοδήποτε ποσό (κεφαλαίου, τόκων και δικαστικών εξόδων ) υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στους ενάγοντες των ως άνω κύριων αγωγών, υπό τον όρο καταβολής του, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή μέχρι την πλήρη εξόφληση,
Τέλος, ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος πρέπει να καταδικαστεί στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της παρεμπιπτόντως ενάγουσας, λόγω της ήττας του στις δίκες και της ύπαρξης σχετικού αιτήματος (άρθρ. 176, 191 παρ.2 ΚΠολΔ ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, καθώς και να οριστεί παράβολο ανακοπής ερημοδικίας γι’ αυτόν.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις με αριθμ. καταθ. 39522/2008 και 39523/2008 κύριες αγωγές και τις με αριθμό καταθ. 5095/2009 και 5096/2009 παρεμπίπτουσες, ερήμην του πρώτου εναγομένου- παρεμπιπτόντως εναγομένου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
ΟΡΙΖΕΙ παράβολο ανακοπής ερημοδικίας το ποσό των 300 ευρώ για τον ερημοδικασθέντα εναγόμενο.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει τη με αριθμ. καταθ. 39522/2008 κύρια αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση των εναγομένων, ευθυνόμενων σε ολόκληρο, να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των ογδόντα δύο χιλιάδων τριακοσίων πενήντα ευρώ (82.350), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, το οποίο ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων ( 2500,00 ) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει τη με αριθμ. καταθ. 39523/2008 κύρια αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση των εναγομένων, ευθυνόμενων σε ολόκληρο, να καταβάλουν στην ενάγουσα το ποσό των δεκατεσσάρων χιλιάδων διακοσίων ευρώ (14.200), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, το οποίο ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα ( 450,00 ) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ τη με αριθμ. καταθ. 5095/2009 παρεμπίπτουσα αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση του παρεμπιπτόντως εναγόμενου να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα οποιοδήποτε ποσό (κεφαλαίου, τόκων και δικαστικών εξόδων ) υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στον ενάγοντα της με αριθμ. καταθ. 39522/2008 κύριας αγωγής, σε εκτέλεση της παρούσας απόφασης και υπό τον όρο της προηγούμενης καταβολής του, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον παρεμπιπτόντως εναγόμενο στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του παρεμπιπτόντως ενάγοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων ( 2.500,00 ) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ τη με αριθμ. καταθ. 5096/2009 παρεμπίπτουσα αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση του παρεμπιπτόντως εναγόμενου να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα οποιοδήποτε ποσό (κεφαλαίου, τόκων και δικαστικών εξόδων ) υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στην ενάγουσα της με αριθμ. καταθ. 39523/2008 κύριας αγωγής, σε εκτέλεση της παρούσας απόφασης και υπό τον όρο της προηγούμενης καταβολής του, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον παρεμπιπτόντως εναγόμενο στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της παρεμπιπτόντως ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των. τετρακοσίων πενήντα ( 450,00 ) ευρώ.
