Με τον όρο υπερχρεωμένα νοικοκυριά εννοούμε τα φυσικά πρόσωπα τα οποία οφείλουν σε πιστωτές κυρίως Τράπεζες μεγάλα ποσά τα οποία αδυνατούν να πληρώσουν.
Οι οφειλές αυτές προέρχονται από διαφόρων ειδών δανειακές συμβάσεις, όπως στεγαστικά δάνεια, δάνεια αγοράς καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών, δάνεια από αγορά αγαθών και υπηρεσιών με τη χρέωση πιστωτικών καρτών. Οι καταναλωτές που έλαβαν στεγαστικό δάνειο για να αγοράσουν , ή κτίσουν ή επισκευάσουν κατοικία, κινήθηκαν με το σκεπτικό ότι, αντί να πληρώνουν μίσθωμα και να διαμένουν σε ξένη κατοικία, θα ήταν πιο συμφέρον να πληρώνουν κάποιο ποσό παραπάνω στη δανειακή δόση και να διαμένουν σε δικό τους σπίτι. Το σκεπτικό αυτό, απόλυτα φυσικό και λογικό, οδήγησε χιλιάδες καταναλωτές να ζητήσουν και λάβουν από τις Τράπεζες στεγαστικά δάνεια.
Η μεγαλύτερη πλειοψηφία των δανειοληπτών στεγαστικών δανείων αποτελούν οικογένειες στις οποίες εργάζονταν, τότε, και οι δύο σύζυγοι, είτε στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα, και με βάση τις τότε οικονομικές τους συνθήκες, τακτικές αποδοχές, δεκατεσσάρων μηνών (με τα δώρα και επιδόματα) τους επέτρεπαν να πληρώνουν κάθε μήνα τη δόση δανείου την οποία είχαν συμφωνήσει.
