ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΙΣΘΩΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το Δικαστή Δημήτριο Μίγκο, Πρωτοδίκη, τον οποίον όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και από τη Γραμματέα Μελπομένη Τσιρίδου.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριο του, στις 11 Μαΐου 2015, για να δικάσει τη με αριθμό κατάθεσης …/6.10.2014 αγωγή, με αντικείμενο καταβολή κοινοχρήστων δαπανών, μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: …, κατοίκου Θεσσαλονίκης, υπό την ιδιότητα της ως νέας διαχειρίστριας της πολυκατοικίας, που συνεχίζει νόμιμα την αρξάμενη από τον προηγούμενο διαχειριστή …, κάτοικο ομοίως, δίκη, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου …, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: …, κατοίκου Θεσσαλονίκης, που παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της Δημητρίου Τσαγκαλίδη (ΑΜΔΣΘ: 2176), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 111 § 2, 118 αρ. 4 και 216 § 1 του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων που απαιτούνται για τη νομική της θεμελίωση, η έλλειψη δε, ή η ανεπαρκής αναφορά ή ασαφής αναφορά κάποιου από τα γεγονότα αυτά, δηλαδή η αοριστία της αγωγής, συνιστά έλλειψη της, με ποινή απαραδέκτου, επιβαλλόμενης προδικασίας, η οποία, ως αναγόμενη στη δημόσια τάξη, εξετάζεται από το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως (ΑΠ 931/2003 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1147/2003 ΝΟΜΟΙ, ΑΠ 365/2000 ΕλλΔνη 41.1301, ΑΠ 718/1998 ΕλλΔνη 40.575, ΑΠ 1363/1997 ΕλλΔνη 39.325, ΕφΑΘ 8660/2002 ΕλλΔνη 2003.797, Εφθεσ 2472/1995 ΕλλΔνη 38.1161).
Ο ενάγων ειδικότερα, όπως από τις παραπάνω διατάξεις συνάγεται, οφείλει να επικαλεστεί στο εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο όλα εκείνα τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν κατά το νόμο το αγωγικό αίτημα και μάλιστα κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο, για να μπορεί ο εναγόμενος να αντιτάξει την άμυνά του με ανταπόδειξη ή ένσταση κατά της αξίωσης του ενάγοντος, το δε Δικαστήριο να τάξει τις δέουσες αποδείξεις (ΑΠ 1073/1993 ΕλλΔνη 35.1582).
Η αοριστία αυτή του δικογράφου της αγωγής δεν μπορεί να θεραπευθεί με τις έγγραφες προτάσεις του ενάγοντος, ούτε με την παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων (ΑΠ 1374/1994 ΕλλΔνη 37.683, ΑΠ 280/1992 Δ 23.1065, ΑΠ 688/1991 ΕΔΠολ 1991.96, ΑΠ 1296/1983 ΝοΒ 32.1028, ΕφΑΘ 6394/2003 ΝοΒ 52.811, ΕφΑΘ 9107/1995 ΕλλΔνη 38.916, ΕφΘεσ 3054/1990 Αρμ. 45.670). Ειδικότερα, για να είναι ορισμένη η αγωγή του διαχειριστή ή ιδιοκτήτη διαμερίσματος πολυκατοικίας., που υπάγεται στο καθεστώς του Ν. 3741/1929, κατά συνιδιοκτητών αυτής, προς καταβολή των κοινών δαπανών, που βαρύνουν τη χωριστή ιδιοκτησία αυτών, πρέπει να μνημονεύεται σε αυτή:
1) η πράξη σύστασης οροφοκτησίας, ο (τυχόν) κανονισμός των σχέσεων μεταξύ των συνιδιοκτητών της οικοδομής και η μεταγραφή αυτών,
2) ότι ο ενάγων είναι διαχειριστής της οικοδομής, κατόπιν νόμιμης εκλογής ή διορισμού, συμβατικής ή εκ του νόμου (άρθρο 4 § 2 Ν. 3741/1929),
3) ο τίτλος κτήσης της κυριότητας του εναγομένου επί της χωριστής ιδιοκτησίας του στην οικοδομή και η μεταγραφή του, εφόσον ο εναγόμενος αμφισβητεί την ιδιότητά του ως οροφοκτήτη ή διαμερισματούχου,
4) οι δαπάνες κατ’ είδος και ποσό μηνιαίως κατά κατηγορία και
5) τα ποσοστά συμμετοχής της ιδιοκτησίας του εναγομένου σε κάθε κατηγορία των δαπανών αυτών, με βάση τα συμβατικό (σύσταση ή κανονισμός) ή νόμιμο τρόπο υπολογισμού (άρθρο 5 περ. β’ Ν. 3741/1929), και τα ποσά που αναλογούν απ’ αυτές κατά μήνα, έτσι ώστε να προκύπτει το συνολικό ποσό του αιτήματος (ΑΠ 907/2009 ΕΔΠολ 2010.455, ΑΠ 791/2009 ΕΔΠολ 2010.454. ΑΠ 377/2003 ΧρίΔ 2003.350, ΕλλΔνη 2003.781, ΑΠ 989/2002 ΕλλΔνη 44.1347, ΑΠ 853/2001 ΕλλΔνη 43.759, ΑΠ 1074/2001 ΕΔΠολ 2002.209, ΑΠ 1489/1999 ΕλλΔνη 2000.128, ΕφΑθ 8349/2006 ΕΔΠολ 2006.267, ΕφΠατρ 172/2006 ΑχΝομ 2007.669, Κ. Κωστόπουλου: Η αοριστία της αγωγής στις διαφορές συνιδιοκτητών ΕΔΠολ 1998.97). Περαιτέρω, σχετικά με τον τρόπο κατανομής μεταξύ των συνιδιοκτητών των δαπανών των κοινών πραγμάτων, το άρθρο 5 περ. βν του ν. 3741/1929 ρυθμίζει την περίπτωση που δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία.
Έτσι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου αυτού, αν μεταξύ των συνιδιοκτητών οικοδομήματος, που διέπεται από το νόμο αυτό, δεν υπάρχει συμφωνία, για την έγκυρη κατάρτιση της οποίας, απαιτείται συμβολαιογραφικό έγγραφο και να έχει μεταγραφεί (αρθρ. 4, 13 παρ. 1 ν. 3741/1929), ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους στα κοινά πράγματα, καθένας από τους συνιδιοκτήτες βαρύνεται με τόσο μέρος των κοινών βαρών, όσο αναλογεί στην αξία της χωριστής ιδιοκτησίας του (ορόφου ή διαμερίσματος) (ΑΠ 1077/2001 ΕΔΠολ 2003.12, ΑΠ 731/1991 ΕΔΠολ 1996.11, ΕφΑθ 5363/2009 ΕλλΔνη 2010.251, ΕφΑθ 6371/2005 ΕλλΔνη 2006.602).
Προς τούτο θα πρέπει να γίνει υπολογισμός της κατασκευαστικής αξίας όλων των διαιρεμένων ιδιοκτησιών προς τη συνολική κατασκευαστική αξία της όλης οικοδομής, πράγμα που σημαίνει ότι για να είναι ορισμένη, κατά το άρθρο 216 ΚπολΔ, το οποίο εφαρμόζεται και στην προκειμένη ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. ΚΠολΔ (άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), η σχετική αγωγή, πρέπει να μνημονεύονται σ” αυτή, εκτός των άλλων, οι άνω αξίες, ώστε από το λόγο αυτών (αξιών) να προκύψει το ποσοστό συμμετοχής των διαδίκων στις κοινόχρηστες δαπάνες (ΕφΑΘ 8349/2006 ό.π.).
Με την υπό κρίση αγωγή της η νυν ενάγουσα εκθέτει ότι τυγχάνει, κατόπιν νομίμου εκλογής της, νέα διαχειρίστρια της πολυκατοικίας επί της οδού …. στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζει νομίμως την αρξάμενη από τον αρχικό ενάγοντα – προηγούμενο διαχειριστή δίκη, κατά της εναγομένης. Ότι η παραπάνω πολυκατοικία διέπεται από τις διατάξεις που ρυθμίζουν την οριζόντια ιδιοκτησία και από τους επιμέρους όρους της υπ’ αριθμ. …/1995 πράξης κανονισμού πολυκατοικίας της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …, η οποία ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε πρόσφατα, δεν έχει μεταγραφεί νόμιμα.
Ότι οι δαπάνες για τη λειτουργία των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής επιμερίζονται εξίσου, οι δαπάνες για τη λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης επιμερίζονται σύμφωνα με το σύστημα της ωρομέτρησης σε συνδυασμό με το σχετικό πίνακα κατανομής δαπανών κεντρικής θέρμανσης που ενσωματώνεται στην αγωγή και οι δαπάνες για τη λειτουργία του ανελκυστήρα επιμερίζονται ανάλογα με τον όροφο και το σχετικό πίνακα κατανομής δαπανών λειτουργίας ανελκυστήρα που επίσης ενσωματώνεται στην αγωγή. Ότι ο παραπάνω τρόπος καταμερισμού των κοινοχρήστων δαπανών εφαρμόζεται επί εικοσαετίας και γίνεται αποδεκτός από όλους τους συνιδιοκτήτες. Ότι κατά το χρονικό διάστημα από το Μάρτιο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2014, πραγματοποιήθηκαν για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία της πολυώροφης αυτής οικοδομής, οι κοινόχρηστες δαπάνες, που αναφέρονται κατά μήνα και κατ’ είδος στα επισυναπτόμενα στην αγωγή ειδοποιητήρια που εκδόθηκαν από το γραφείο έκδοσης κοινοχρήστων.
Ότι η εναγόμενη τυγχάνει αποκλειστική κυρία της αναφερόμενης στην αγωγή χωριστής διηρημένης ιδιοκτησίας (διαμερίσματος), που βρίσκεται στην οικοδομή αυτή, πλην όμως αρνείται να καταβάλει το ποσό που, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, αντιστοιχεί στην παραπάνω αυτοτελή ιδιοκτησία της επί των κοινοχρήστων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν.
Ενόψει αυτών, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 1.500,12 ευρώ, με το οποίο βαρύνεται η ιδιοκτησία της ως προς τις δαπάνες κοινοχρήστων που πραγματοποιήθηκαν, με το νόμιμο τόκο από τότε που κάθε κονδύλιο έπρεπε να καταβληθεί, άλλως από την επίδοση της αγωγής, καθώς και όποιο ποσό κοινοχρήστων δαπανών καταστεί απαιτητό μέχρι τη συζήτηση της αγωγής. Ζητεί ακόμη να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγόμενη στα δικαστικά της έξοδα.
Μ’ αυτό το περιεχόμενο, η αγωγή αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπον φέρεται για να δικαστεί από το Δικαστήριο αυτό (άρθρ. 17 αρ. 3 και 29 § 1 ΚΠολΔ), με την προκειμένη ειδική διαδικασία των διατάξεων των άρθρων 647 επ. του ΚΠολΔ, πλην όμως, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, τυγχάνει απορριπτέα ως αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτιμήσεως, καθώς δεν περιέχει, όπως απαιτείται από τις διατάξεις των άρθρων 111 § 2, 118 αρ. 4 και 216 § 1 του ΚΠολΔ, σαφή και επαρκή έκθεση των πραγματικών γεγονότων που συνθέτουν την ιστορική και νομική της βάση και ειδικότερα, η ενάγουσα δεν επικαλείται στο δικόγραφο της αγωγής της:
Α) την πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας (οροφοκτησίας) στην εν λόγω πολυώροφη οικοδομή και τη μεταγραφή αυτής, στοιχεία απαραίτητα για τη νομική θεμελίωση της αγωγής στις διατάξεις που ρυθμίζουν την οριζόντια ιδιοκτησία,
Β) την κατασκευαστική αξία όλων των διηρημένων ιδιοκτησιών της οικοδομής, ώστε να δύναται να λάβει χώρα νόμιμος (μη συμβατικός) υπολογισμός των αναλογούντων κοινοχρήστων δαπανών, κατ’ άρθρ. 5 περ. β’ του Ν. 3741/1929, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, δηλαδή να προκύψει το ποσοστό συμμετοχής της εναγομένης στις κοινόχρηστες δαπάνες από το λόγο της κατασκευαστικής αξίας του διαμερίσματος της προς τη συνολική κατασκευαστική αξία της όλης οικοδομής.
Σημειώνεται, ως εκ του περισσού, ότι αυτονόητα το έθιμο δεν καταργεί νόμο (άρθρ. 2 § 2 ΝΔ της 7/10.5.1946). Μετά τις σκέψεις αυτές, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω της προεκτεθείσας αοριστίας της. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει στο σύνολο τους να συμψηφιστούν, λόγω του δυσερμήνευτου του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε (άρθρο 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων στο σύνολο
τους.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στη Θεσσαλονίκη.
